9 Μαρτίου, Ο Παρακλητικός Κανών στους Αγίους Τεσσαράκοντα Μεγαλομάρτυρες, τους εν Σεβαστεία αθλήσαντας.
Ποίημα Γερασίμου μοναχού Μικραγιαννανίτου
Εὐλογήσαντος τοῦ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ’ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσον μου ἐν τῆ δικαιοσύνη σοῦ καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοί ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μοῦ ἐξελοῦ μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μοῦ τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθείᾳ. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμι.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β’. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ’. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἴτα τά παρόντα Τροπάρια.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Τῶν Τεσσαράκοντα Χριστοῦ Ἀθλοφόρων, τή προστασία καί θερμή ἀντιλήψει, προσδράμωμεν κραυγάζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς, ρύσασθε δεόμεθα, συνοχῆς καί ὀδύνης, καί πάσης κακώσεως καί παθῶν ἀκαθάρτων,τούς τήν ἁγίαν ἄθλησιν ὑμῶν, Μάρτυρες θεῖοι, προφρόνως γεραίροντας.
Δόξα. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς
Λιταῖς ὐμῶν Ἀθληταῖ, σωθεῖην Γερασίμου.
Ὠδή ἅ΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρᾶν διοδεύσας.
Λαμπτῆρες τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ, παθῶν μου τόν ζόφον, Τεσσαράκοντα Ἀθληταί λύσατε ὑμῶν ταῖς ἰκεσίαις, καί πρός τό φῶς μέ τό θεῖον ἰθύνατε.
Ἰάσεις βλυστάνοντες δαψιλεῖς, ἰάσεως θείας, Τεσσαράκοντα Ἀθληταί, ἠμᾶς τούς κάτ΄ἄμφω ἀσθενοῦντας, τή ἀντιλήψει ὑμῶν ἀξιώσατε.
Τόν νοῦν ὑποτάξας τοῖς γεηροῖς, καί μή θέλων πράττω, ἅ οὐκ ἐξεστί μοί ποιεῖν , ἄλλ΄ὤ Ἀθλοφόροι του Σωτῆρος, τῆς τῶν παθῶν μέ δουλείας λυτρώσασθε.
Θεοτόκιον.
Ἁγίασμα δόξης τῆς θεϊκῆς, ἁγίασον Κόρη, μολυνθεῖσαν μου τήν ψυχήν, καί τῆς χαλεπῆς μέ ἁμαρτίας, ὡς ἐλεήμων ἁπάλλαξον Ἄχραντε.
Ὠδή γ΄. Οὐρανίας ἁψίδος
Ἰσχυρῶς καθελόντες, τήν τοῦ ἐχθροῦ ἔνστασιν, τούτου τῆς ὁρμῆς καί μανίας, καί ἐπιθέσεως, ἀνεπηρέαστον, ἠμῶν τόν βίον τηρεῖτε, ταῖς ὑμῶν δεήσεσι, Μάρτυρες ἔνδοξοι.
Συνημμένοι τή πίστει, τή τοῦ Χριστοῦ Μάρτυρες, ἐπί τό αὐτό ἐν Κυρίω, ἠμᾶς συνάψατε, ἐν πάντας φρόνημα, βίω ἀμέμπτω προσφέρειν, ἴνα δόξης μέτοχοι, θείας γενώμεθα.
Ὑπέρ πάντων, πρεσβεύειν, καί δυσωπεῖν πάντοτε, τόν Παντελεήμονα Λόγον, μή διαλίπητε, ἅγιοι Μάρτυρες, τῶν ἐκ ψυχῆς προσκαλούντων, ὑμᾶς εἰς βοήθειαν, ἐν περιστάσεσι.
Θεοτόκιον.
Μητροπάρθενε Κόρη, ἡ τόν Χριστόν τέξασα, τόν τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, οἴκτω ἀράμενον, ἄρον καί σκόρπισον, ἐκ τῆς ἀθλίας ψυχῆς μου, τῶν πλημμελημάτων μου, τό ἀχθοφόρημα.
Διασωσον ἐκ πάσης βλάβης καί θλίψεως καί ὀδύνης, θεία χορεία Μαρτύρων τῶν Τεσσαράκοντα, τούς προσιόντας τή θεία ὑμῶν πρεσβεία.
Ἐπιβλεψον ἐν εὐμενεία, Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.
Αἴτησις καί τό Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή
Προστᾶται θερμοί, καί θεῖοι ἀντιλήπτορες, καί τείχη στερρά, τῆς Ἐκκλησίας πέλοντες, Μάρτυρες Τεσσαράκοντα, ταῖς ὑμῶν πρός Χριστόν παρακλήσεσιν, ἀσινή καί εἰρηναίαν ἀεί, ἠμῶν τήν ζωήν διατηρήσατε.
Ὠδή δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε
Ὡς ὀπλίται περιδοξοι, Μάρτυρες τῆς δόξης τοῦ Παντοκράτωρος, θείοις ὄπλοις καθοπλίσατε, ἠμᾶς κάτ΄ἐχθροῦ του πολεμήτορος.
Νοσημάτων τόν καύσωνα, τόν καταναλίσκοντα τήν ζωήν ἠμῶν, δρόσω θείας παρακλήσεως, Μάρτυρες Κυρίου κατασβέσατε.
Ἀπό πάσης στενώσεως, καί ἐπιβουλῆς ἐχθροῦ του ἀλάστορος, Ἀθλοφόροι Τεσσαράκοντα, τούς ὑμᾶς τιμώντας ἀπαλλάξατε.
Θεοτόκιον.
Θεραπείας ἀξίωσον, τόν συντετριμμένον Κόρη ἱκέτην σου, καί τόν νοῦν μου ἀποκάθαρον, τόν ρερυπωμένον σαρκός πάθεσι.
Ὠδή ἐ΄. Φώτισον ἠμᾶς
Λύσιν τῶν δεινῶν, περιστάσεων καί θλίψεων, Τεσσαράκοντα γενναῖοι Ἀθληταί, καί ζωήν εἰρηνικήν ἠμίν αἰτήσασθε.
Ἡ περιφανής, προστασία ὑμῶν Μάρτυρες, ὑπέρ ἥλιον ἐκλάμπουσα ἠμίν, διαλύει τοῦ Βελίαρ τά βουλεύματα.
Τήξιν τῶν μελῶν, ἐν τῷ κρύει ὑπομείναντες, ἀγαπήσεως τό πῦρ τῆς θεϊκῆς, ταῖς ψυχαῖς ἠμῶν ἀνάψατε μακάριοι.
Θεοτόκιον.
Αἴσθησιν Ἁγνή, τή ψυχή μου δίδου πάντοτε, τῆς μελλούσης καταδίκης φοβερᾶς, ἴνα βίον ἀκηλίδωτον βιώσωμαι.
Ὠδή στ΄. Τήν δέησιν ἐκχεῶ
Ἰάσασθε, τήν ψυχήν μου νοσοῦσαν, ἐπιμόνοις τῶν παθῶν ἐργασίαις, τῆς ἐν ἐμοί ἁμαρτίας τό κράτος, ἀπονεκροῦντες ἰσχύϊ τή ἄνωθεν, ταῖς παρακλήσεσιν ὑμῶν, Τεσσαράκοντα Ἅγιοι Μάρτυρες.
Συνόμιλοι, τῶν ἁγίων Ἀγγέλων, Τεσσαράκοντα Χριστοῦ Ἀθλοφόροι, τήν κάθ΄ἠμῶν φερομένην μανίαν, τοῦ πονηροῦ κοσμοκράτορος παύσατε, καί κυβερνήσατε ἠμᾶς, πρός λιμένα τοῦ θείου θελήματος.
Ὡς συμφρονες, καί ὁμόψυχοι ὄντες, Τεσσαράκοντα Χριστοῦ Ἀθλοφόροι, ἐν εὐσεβεία καί ἄθλοις ἁγίοις, ἐν ὁμονοία ἠμᾶς συντηρήσατε, καί ἐν ἀγάπη ἀληθεῖ, καί ζωῆς θεαρέστου λαμπρότητι.
Θεοτόκιον.
Θεονυμφε, Μαριάμ Πανάχραντε, τήν χρανθείσαν ἠδοναῖς ἀκαθάρτοις, καί δουλωθεῖσαν πικρά συνηθεῖα, τή ρυπτική σου χρησότητι κάθαρον, καρδίαν μου τήν ταπεινήν, πρός ζωήν καθαράν μέ ἰθύνουσα.
Διασωσον ἐκ πάσης βλάβης καί θλίψεως καί ὀδύνης, θεία χορεία Μαρτύρων τῶν Τεσσαράκοντα, τούς προσιόντας τή θεία ὑμῶν πρεσβεία.
Ἄχραντε ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἔπ΄ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα Μητρικήν παρρησίαν.
Αἴτησις καί τό Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Ταῖς τῶν αἱμάτων σου
Ὡς στρατιῶται Χριστοῦ ἀκατάπληκτοι, οἱ Τεσσαράκοντα Ἅγιοι Μάρτυρες, ἐχθρῶν ἀοράτων τό σύστημα, τῶν κάθ΄ἠμῶν κινουμένων ἑκάστοτε, ὑμῶν ταῖς πρεσβείαις συντρίψατε.
Προκείμενον
Διήλθομεν διά πυρός καί ὕδατος, καί ἐξήγαγες ἠμᾶς εἰς ἀναψυχήν.
Στίχος. Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ.
Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον (κ΄. 1-16)
Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολήν ταύτην , Ὠμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπω οἰκοδεσπότη, ὅστις ἐξῆλθεν ἅμα πρωΐ μισθώσασθαι ἐργάτας εἰς τόν ἀμπελώνα αὐτοῦ. Συμφωνήσας δέ μετά τῶν ἐργατῶν ἐκ δηναρίου τήν ἡμέραν,ἀπέστειλεν αὐτούς εἰς τόν ἀμπελώνα αὐτοῦ. Καί ἐξελθῶν περί τήν τρίτην ὥραν, εἶδεν ἄλλους ἐστώτας ἐν τή ἀγορά ἀργούς, καί ἐκείνοις εἶπεν ,Ὑπάγετε καί ὑμεῖς εἰς τόν ἀμπελώνα, καί ὁ ἐάν ἡ δίκαιον, δώσω , ὑμίν. Οἱ δέ ἀπῆλθον. Πάλιν ἐξελθῶν περί τήν ἕκτην καί ἐννάτην ὥραν, ἐποίησεν ὠσαύτως.Περί δέ τήν ἑνδεκάτην ὥραν ἐξελθῶν, εὖρεν ἄλλους ἐστώτας ἀργούς, καί λέγει αὐτοῖς , Τί ὧδε ἐστήκατε ὅλην τήν ἡμέραν ἀργοί; Λέγουσιν αὐτῶ, Ὅτι οὐδείς ἠμᾶς ἐμισθώσατο. Λέγει αὐτοῖς , Ὑπάγετε καί ὑμεῖς εἰς τόν ἀμπελώνα, καί ὁ ἐάν ἤν δίκαιον, λήψεσθε. Ὀψίας δέ γενομένης, λέγει, ὁ Κύριος του ἀμπελῶνος τῷ ἐπιτρόπω αὐτοῦ. Κάλεσον τούς ἐργάτας, καί ἀπόδος αὐτοῖς τόν μισθόν, ἀρξάμενος ἀπό τῶν ἐσχάτων ἕως τῶν πρώτων. Καί ἐλθόντες οἱ περί τήν ἑνδεκάτην ὥραν, ἔλαβον ἀνά δηνάριον. Ἐλθόντες δέ οἱ πρῶτοι,ἐνόμισαν ὅτι πλείονα λήψονται , καί ἔλαβον καί αὐτοί ἀνά δηνάριον. Λαβόντες δέ, ἐγόγγυζον κατά τοῦ οἰκοδεσπότου, λέγοντες , Ὅτι οὗτοι οἱ ἔσχατοι μίαν ὥραν ἐποίησαν, καί ἴσους ἠμίν αὐτούς ἐποίησας, τοῖς βαστάσασι τό βάρος τῆς ἡμέρας καί τόν καύσωνα. Ὁ δέ ἀποκριθεῖς, εἶπεν ἐνί αὐτῶν. Ἑταῖρε, οὐκ ἀδικῶ σέ , οὐχί δηναρίου συνεφώνησας μοί; Ἄρον τόν σόν, καί ὕπαγε ,θέλω δέ τούτω τῷ ἐσχάτω δοῦναι ὡς καί σοί , ἡ οὐκ ἐξεστι μοί ποιῆσαι ὁ θέλω ἐν τοῖς ἐμοῖς; Ἡ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρός ἐστιν, ὅτι ἀ πολλοί γάρ εἰσι κλητοί,γαθός εἰμι; Οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι, καί οἱ πρῶτοι ἔσχατοι , ὀλίγοι δέ ἐκλεκτοί.
Δόξα.
Τάις τῶν Ἀθλοφόρων, πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἁπάλλαξον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός…
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Μάρτυρες ἀήττητοι, τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης, οἱ στερρῶς δί΄ὕδατος, καί πυρός ἀθλήσαντες, καρτερεῖν πάντοτε, καί ἀνδρείως φέρειν, ἐνισχύσατε δεόμεθα, ἠμᾶς μακάριοι, τάς ἐπιφορᾶς τάς τῶν θλίψεων, ἴνα πταισμάτων ἄφεσιν,
δί΄αὐτῶν θεόθεν ληψόμεθα, καί τάς τοῦ Βελίαρ, ἐκτρέψωμεν παντοίας προσβολᾶς, ὤ Ἀθληταί Τεσσαράκοντα, εὐσεβῶν ὑπέρμαχοι.
Ὠδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας
Ἐνωθέντες τή πίστει, ὁμοψύχω καρδία ὁμού ἠθλήσατε , διο τηρεῖν νομίμως, ἑνότητα τήν θείαν, τῷ συνδέσμω τῆς πίστεως, σθενώσατε καί ἠμᾶς, γενναῖοι Ἀθλοφόροι.
Ἰλύϊ μέ παγέντα, χαλεπῆς ἁμαρτίας νοός κουφότητι, ἑλκύσατε πρός ὕψος, γνώσεως μετανοίας, Τεσσαράκοντα Μάρτυρες, καί καθαρᾶς βιοτῆς, καί ἀπαθείας θείας.
Ἠθληκότες νομίμως, τῶν ἀνόμων τό θράσος κατεπαλαίσατε , διο τῆς ἀνομίας, κατά Δαβίδ τόν θεῖον, τῶν χειμάρρων μέ ρύσασθε, πρός ὕδωρ τό τῆς ζωῆς, θείως μέ ὁδηγοῦντες.
Θεοτόκιον.
Νοῦν καί σῶμα μολύνας, ὤ ἀμόλυντε Κόρη παθῶν ἀσχέτοις ὀρμαῖς, τήν σήν ἐπικαλοῦμαι, βοήθειαν ἐν τάχει, ἤν μοί δίδου Πανάχραντε, ἴνα ρυσθῶ τῆς πικρᾶς, τοῦ χείρονος ἀπάτης.
Ὠδή ἡ΄. Τόν Βασιλέα
Γνώσει ἁγία, τῆς ἐν Χριστῷ πολιτείας, συνετίσατε τόν νοῦν μου Ἀθλοφόροι, ἴνα τοῦ Κυρίου τό θέλημα ποιήσω.
Ἔργων ἁγίων, καί ἀρετῶν σωτηρίων, ἀνεπαίσχυντον ἐργάτην δείξατε μέ, Μάρτυρες Κυρίου, ὑμῶν τή ἀντιλήψει.
Ρύποις κάθ΄ὥραν, τῆς πονηρᾶς ἁμαρτίας, τήν εὐγένειαν ρυπαίνω τῆς ψυχῆς μου, ἄλλ΄ὤ Ἀθλοφόροι, ρυθμίσατε τόν νοῦν μου.
Θεοτόκιον.
Ἁγνή Παρθένε, τήν ἀναγνόν μου καρδίαν, καταλάμπρυνον φωτί τῆς μετανοίας, ἴνα τῆς αἰσχίστης, ρυσθῶ δουλοπαθείας.
Ὠδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον
Σωτήριοι λιμένες, τῶν θαλαττευόντων, ταῖς τρικυμίαις τοῦ βίου ἑκάστοτε, ὤ Τεσσαράκοντα Μάρτυρες κόσμω ὤφθητε.
Ἰθύνατε ὑψόθεν, πρός ζωῆς εἰσόδους, ἐξ ἀνοδίας δεινῶν παραβάσεων, τούς πρός ὑμᾶς ἀφορώντας Ἅγιοι Μάρτυρες.
Μαρτύρων τοῦ Σωτῆρος, φάλαγξ τροπαιοῦχε, ἐκπληρωτᾶς μαρτυρίων ἀναδεῖξον, τῶν θεϊκῶν τους τιμώντας ὑμῶν τήν ἄθλησιν.
Οἱ πάντων εὐσεβούντων, ἄγρυπνοι προστᾶται ὤ Τεσσαράκοντα Ἅγιοι Μάρτυρες, τῆς ἀρωγῆς ἠμίν πάσι τήν χάριν δίδοσθε.
Θεοτόκιον.
Ὑπερφωτε λυχνία, τῆς ἀΰλου δόξης, τήν σκοτισθεῖσαν ψυχήν μου καταύγασον, τή φωταυγεία Παρθένε τῆς σῆς χρηστότητος.
Ἄξιον ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ· τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις Ἀθλοφόρων παρεμβολή, ἡ τετράκις δέκα, κροτουμένη περιφανῶς , χαίρετε ὀπλίται, Χριστοῦ τοῦ Βασιλέως, ἐχθρῶν τάς παρατάξεις οἱ θριαμβεύσαντες.
Πίστει συνημμένοι τή ἀληθεῖ, ἐν φρόνημα πάντες, ἐπιδείξασθε εὐσεβῶς, καί ἅγιος δῆμος, ὀφθέντες Ἀθλοφόροι, ὑπέρ Χριστοῦ νομίμως ἠνδραγαθήσατε.
Πῦρ τῆς ἀγαπήσεως τοῦ Χριστοῦ, φέροντες πλουσίως, τήν ἀνύποιστον τοῦ κρυμοῦ, ἠνέγκατε βίαν, ἐν χειμερίω ὥρα, καί πρός ζωῆς ἀλήκτου θάλψιν μετέβητε.
Τεσσαρακοντάδος τῆς εὐκλεοῦς, Μαρτύρων τῶν θείων, τίς ὑμνήσει ὡς ἀληθῶς, τούς λαμπρούς ἀγώνας; Κρυμού γάρ τήν μανίαν, καί τοῦ πυρός τήν φύσιν ὄντως ἐνίκησαν.
Δί΄ὕδατος Μάρτυρες καί πυρός, στερρῶς διελθόντες, ὡς ὁ θεῖος φησί Δαβίδ, πρός τήν αἰωνίαν, ἀναψυχήν καί δόξαν, εἰσήλθετε ἐνδόξως ὤ Τεσσαράκοντα.
Ὥσπερ τεσσαράκοντα φαεινοί, λάμπετε ἀστέρες, τῶν θαυμάτων ταῖς ἀστραπαῖς, καί τάς διανοίας ἠμῶν χαρᾶς πληροῦτε, φωτί τῷ γλυκυτάτω τῆς ὑμῶν χάριτος.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἠμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί…
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Καί τό Ἀπολυτίκιον Ἦχος ἅ΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης
Τούς γενναίους ὀπλίτας τοῦ τῶν ὅλως Δεσπόζοντος, τούς συγκροτηθέντας ἐν πίστει, ὁμοφρόνως τιμήσωμεν , Χριστῷ γάρ στρατευθέντες εὐσεβῶς, δί΄ὕδατος διῆλθον καί πυρός, καί πρός θείαν εἰσελθόντες ἀναψυχήν, προΐστανται τῶν
βοώντων , δόξα τῷ θαυμαστώσαντι ὑμᾶς, Τεσσαράκοντα Μάρτυρες.
Ἤ ἕτερον Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως
Θείω Πνεύματι, συγκροτηθέντες, δῆμος ὤφθητε, τροπαιοφόρος, Ἀθλοφόροι Χριστοῦ Τεσσαράκοντα , διά πυρός γάρ καί ὕδατος ἔνδοξοι, δοκιμασθέντες λαμπρῶς ἐδοξάσθητε.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ’ ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς
Ἦχος β΄. Ὄτε ἐκ τοῦ ξύλου Σέ νεκρόν
Δῆμε Ἀθλοφόρων εὐκλεῶν, τεσσαρακοντάδος ἁγίας, Ἅγιοι Μάρτυρες, πρόμαχοι καί ἔφοροι Χριστιανῶν εὐσεβῶν, πάσης βλάβης καί θλίψεως, καί πάσης ἀνάγκης, ἀνωτέρους ἄφεπάντοτε, διατηρεῖτε ἠμᾶς, σιν ἠμίν τῶν πταισμάτων,
παρά τοῦ Χριστοῦ ἑξαιτοῦντες Ἀθληταί Κυρίου Τεσσαράκοντα.
Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν,
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς,
Ἀμήν.
ΠΗΓΗ: https://www.proseyxi.com/
Οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες, οι οποίοι κατάγονταν από διάφορους τόπους και μαρτύρησαν στην λίμνη της Σεβαστείας, το έτος 320 μ.Χ., είναι οι : Αγγίας, Αγλάϊος, Αειθαλάς, Αέτιος, Αθανάσιος, Ακάκιος, Αλέξανδρος, Βιβιανός, Γάϊος, Γοργόνιος, Γοργόνιος, Δομετιανός η Δομέτιος, Δόμνος, Εκδίκιος, Ευνοϊκός, Ευτύχιος, Ηλιάδης η Ηλίας, Ηράκλειος, Ησύχιος, Θεόδουλος, Θεόφιλος, Ιωάννης η Κάνδιδος, Κλαύδιος, Κύριλλος, Κυρίων, Λεόντιος, Λυσίμαχος, Μελίτων, Νικόλαος, Ξανθίας, Ουαλέριος, Ουάλης, Πρίσκος, Σακερδών η Σακεδών, Σεβηριανός, Σισίνιος, Σμάραγδος, Φιλοκτήμων, Φλάβιος και Χουδίων.
Οι Άγιοι ήταν στρατιώτες επί αυτοκράτορα Λικινίου (308 – 323 μ.Χ.) και ηγεμόνος Αγρικολάου. Επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, συνελήφθησαν και ομολόγησαν ότι ήταν Χριστιανοί. Και επειδή δεν πείσθηκαν να αρνηθούν την πίστη τους, τους συνέτριψαν με πέτρες τα σώματά τους και σε καιρό χειμώνος τους καταδίκασαν να στέκονται όλη την νύχτα μέσα στην λίμνη που είχε παγώσει από το κρύο και είχε κρυσταλλώσει.
Εκεί, όταν ένας λιποψύχησε και έτρεξε προς το κοντινότερο λουτρό για να ζεσταθεί, ο καπικλάριος που τους φύλαγε, όταν είδε από τον ουρανό να κατεβαίνουν οι στέφανοι για τους τριάντα εννέα Μάρτυρες και ένα στεφάνι να περισσεύει, το οποίο ανήκε σε εκείνον που λιποψύχησε, αφού απέβαλε την στολή του, έτρεξε προς τους Αγίους και πίστεψε στον Χριστό. Το πρωί, όσους δεν είχαν πεθάνει ακόμη, αφού οι φύλακες τους οδήγησαν στην ακτή και τους έσπασαν τα πόδια, τους έκαψαν και έριξαν τα ιερά σκηνώματά τους στην λίμνη. Τα μαρτυρικά λείψανα ευρέθησαν από τους Χριστιανούς σε κάποιο γκρεμό, όπου είχαν συναχθεί κατά θεία οικονομία και ενταφιάσθηκαν με ευλάβεια.
Στον Ευεργετινό αναφέρεται ότι ενώ οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες βρίσκονταν στο στάδιο της αθλήσεως έχοντας παραμείνει όλη τη νύχτα μέσα στην παγωμένη λίμνη και καθώς τους έσερναν στον αιγιαλό για να τους συντρίψουν τα σκέλη, η μητέρα ενός Μάρτυρος παρέμενε εκεί πάσχουσα με αυτούς, βλέποντας το παιδί της που ήταν νεότερο στην ηλικία από όλους, μήπως και λόγω του νεαρού της ηλικίας και της αγάπης προς την ζωή, δειλιάσει και βρεθεί ανάξιο της τιμής και της τάξεως των στρατιωτών του Χριστού.
Στεκόταν λοιπόν, εκεί και άπλωνε τα χέρια της προς το παιδί της λέγοντας: «Παιδί μου γλυκύτατο, υπόμεινε για λίγο και θα καταστείς τέκνο του Ουράνιου Πατέρα. Μην φοβηθείς τις βασάνους. Ιδού, παρίσταται ως βοηθός σου ο Χριστός. Τίποτε δεν θα είναι από εδώ και πέρα πικρό, τίποτα το επίπονο δεν θα απαντήσεις. Όλα εκείνα παρήλθαν, διότι όλα αυτά τα νίκησες με τη γενναιότητά σου. Χαρά μετά από αυτά, άνεση, ευφροσύνη. Όλα αυτά θα τα γεύεσαι, διότι θα είσαι κοντά στον Χριστό και θα πρεσβεύεις εις Αυτόν και για μένα που σε γέννησα».
Τα λείψανα των Αγίων βρήκε με θεία οπτασία, το έτος 438 μ.Χ., η αυτοκράτειρα Πουλχερία κρυμμένα στο ναό του Αγίου Θύρσου, πίσω από τον άμβωνα, στον τάφο της διακόνισσας Ευσέβειας σε δύο αργυρές θήκες, οι οποίες κατά την διαθήκη της Ευσέβειας, είχαν εναποτεθεί στον τάφο της στο μέρος της κεφαλής της. Στην συνέχεια η Πουλχερία οικοδόμησε ναό έξω από τα τείχη των Τρωαδησίων.
Σπουδαία από ιστορικής απόψεως θεωρείται από νεότερους ερευνητές η Διαθήκη των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, η οποία αποσκοπεί στο να παρεμποδίσει τον διασκορπισμό των ιερών λειψάνων τους μεταξύ των Χριστιανών, πράγμα συνηθισμένο στην Ανατολή κατά τους χρόνους εκείνους. Γι’ αυτό εκρίναμε σκόπιμο να παραθέσουμε στη νεοελληνική γλώσσα το κείμενο της Διαθήκης:
Διαθήκη των Αγίων και ενδόξων Σαράντα Μαρτύρων των οποίων ο βίος ετελειώθηκε στη Σεβαστεία
«Ο Μελέτιος, ο Αέτιος και ο Ησύχιος, οι δούλοι του Χριστού, χαίρουν εν Χριστώ ανάμεσα σε όλους τους Αγίους επισκόπους και πρεσβυτέρους και διακόνους και ομολογητές και τους υπολοίπους εκκλησιαστικούς άνδρες σε όλη την πόλη και τη χώρα.
1 Όταν με τη χάρη του Θεού και τις κοινές προσευχές όλων τελέσουμε τον προκαθορισμένο σε εμάς αγώνα και φθάσουμε στα βραβεία της άνω κλήσεως, τότε αυτό το θέλημά μας για την ανακομιδή των λειψάνων μας θέλουμε να κυριαρχήσει στους ανθρώπους γύρω από τον πρεσβύτερο και πατέρα μας Πρόϊδο και τους αδελφούς μας Κρισπίνο και Γόρδιο μαζί με το λαό που τους ακολουθεί, και τον Κύριλλο, τον Μάρκο και τον Σαπρίκιο, το υιό του Αμμωνίου, με σκοπό να μετατεθούν τα λείψανά μας από την πόλη Ζήλων στο χωριό Σαρείμ. Γιατί αν και όλοι καταγόμαστε από διαφορετικά μέρη, όμως προτιμούμε τον ένα και ίδιο τόπο ενταφιασμού για την αιώνια ανάπαυση. Γιατί αφού αγωνισθήκαμε τον
κοινό αθλοφόρο αγώνα, συμφωνήσαμε ότι θα έχουμε κοινό τόπο ενταφιασμού στον προαναφερθέντα τόπο. Αυτά λοιπόν εφάνηκαν σωστά κατά το άγιο Πνεύμα, και φάνηκαν καλά και σε εμάς.
Εξ αιτίας αυτού εμείς οι συγγενείς του Αετίου και του Ευτυχίου και των υπολοίπων εν Χριστώ αδελφών παρακαλούμε τους κυρίους γονείς μας και τους αδελφούς μας να μείνουν μακριά από κάθε ταραχή και λύπη, να τιμήσουν δε τον όρο της φιλάδελφης συμμετοχής τους και να συμβαδίσουν με προθυμία στη θέλησή μας, για να αποκτήσουν το μεγάλο μισθό της υπακοής και της συμπάθειας από τον κοινό πατέρα μας.
Ακόμη αξιώνουμε από όλους, κανείς να μη θησαυρίσει για τον ευατό του τα περισυλλεγέντα λείψανα από το καμίνι, αλλά αφού φροντίσει για τη συγκέντρωσή τους στο ίδιο μέρος, να τα αποδώσει στους προαναφερθέντες, με σκοπό να αποκομίσει το κέρδος της φιλευσπλαχνίας των ίδιων του κόπων, αφού επιδείξει ισχυρό ζήλο και αληθινή ευγνωμοσύνη.
Όπως ακριβώς η Μαρία, η οποία αφού επερίμενε καρτερικά στον τάφο και είδε πρώτη από όλους τον Κύριο, πρώτη εδέχθηκε και τη χάρη της χαράς και της ευλογίας.
Αν κάποιος εναντιωθεί στο θέλημα το δικό μας, ας είναι ξένος από το θείο κέρδος, ένοχος κάθε παρακοής, αφού με επιπόλαιη σκέψη έχασε το δίκαιό του, επειδή εξαναγκαζόταν, όσο εξαρτιόταν από αυτόν, να κατατεμαχίσει εμάς, τους οποίους ο Άγιος Σωτήρας μας με την προσωπική χάρη και πρόνοια συνέδεσε με πίστη.
Αν όμως και το παιδί, ο Ευνοϊκός, με τη συγκατάνευση του φιλάνθρωπου Θεού φθάσει στο ίδιο τέλος του αγώνος, αξίωσε να έχει την ίδια με εμάς διαμονή. Αν βέβαια διαφυλαχθεί αβλαβής με τη Χάρη του Χριστού και δοκιμασθεί στον κόσμο, παραγγέλλουμε να ασχοληθεί αυτός ελεύθερα με το μαρτύριό μας και παρακαλούμε να διαφυλάττει τις εντολές του Χριστού, με σκοπό να μετέχει της απολαύσεως μαζί με εμάς κατά τη μεγάλη ημέρα της Αναστάσεως, επειδή και όσο ευρισκόταν στον κόσμο υπέμεινε τις ίδιες
θλίψεις.
Γιατί η ευγνωμοσύνη προς τον αδελφό αποβλέπει στη δικαιοσύνη του Θεού, η παρακοή όμως προς τους ομόφυλους καταπατά την εντολή του Θεού. Γιατί έχει γραφεί ότι: αυτός που αγαπά την αδικία, μισεί την ψυχή του.
2 Επομένως αξιώνω από εσάς, αδελφέ Κρισπίνε, και παραγγέλω να μείνετε μακριά από κάθε κοσμική τρυφή και πλάνη. Γιατί είναι εσφαλμένη και όχι ισχυρή η δόξα του κόσμου, η οποία για λίγο μεν ακμάζει και πάλι μαραίνεται σαν χόρτο, αφού δέχεται το τέλος πιο γρήγορα από την αρχή. Να θελήσετε όμως να προσφύγετε στον φιλάνθρωπο Θεό, ο οποίος παρέχει σε όσους προστρέχουν σε Αυτόν πλούτο αδιάκοπο, και βραβεύει με ζωή αιώνια όσους πιστεύουν σε Αυτόν.
Είναι η στιγμή κατάλληλη για όσους θέλουν να σώζονται και για όσους δεν το αναβάλλουν για το μέλλον, παρέχοντας άφθονη διορία για μετάνοια και τη χωρίς δισταγμό ενέργεια της πολιτείας. Γιατί οι αλλαγές της ζωής είναι απρόοπτες. Αλλά αν έχεις γνώση, πρόσεξε μέσα σε αυτή τη ζωή να εμφανίσεις την ωφέλεια και την αγνότητα του σεβασμού προς τον Θεό, με σκοπό αφού γίνεις κύριος αυτής να εξαλείψεις το χειρόγραφο κείμενο των προπατορικών αμαρτημάτων: γιατί θα σε βρω σε αυτό, εν τω μεταξύ και θα σε κρίνω.
Ασχοληθείτε, λοιπόν, σοβαρά με τις εντολές του Χριστού για να ευρεθείτε άμεμπτοι, με σκοπό να αποφύγετε το ακοίμητο και αιώνιο πυρ. Γιατί ο καιρός είναι περιορισμένος από παλιά, φωνάζει η θεία φωνή.
Προπαντός λοιπόν αποδώσατε τιμή στην αγάπη. Γιατί αυτή μόνη τιμά με νόμο το δίκαιο της αδελφικής αγάπης υπακούοντας στον Θεό. Και γιατί μέσω του αδελφού που είναι ορατός τιμάται ο αόρατος Θεός. Και τα λόγια αυτά στρέφονται προς τους ομομήτριους αδελφούς, η άποψη αυτή όμως απευθύνεται σε όλους τους φιλόχριστους. Και ισχυρίστηκε ο Άγιος Σωτήρας μας και Θεός ότι εκείνοι είναι αδελφοί, όχι όσοι μετέχουν της ίδιας φύσεως, αλλά όσοι συνδέονται με άριστες πράξεις, με την πίστη και εκπληρώνουν το θέλημα του Πατέρα μας που ευρίσκεται στον ουρανό.
3 Χαιρετίζουμε τον κύριό μας τον πρεσβύτερο Φίλιππο και τον Προκλιανό και τον Διογένη μαζί με την αγία Εκκλησία. Χαιρετίζουμε τον Μάξιμο με την Εκκλησία. Χαιρετίζουμε τον Δόμνο με τους συγγενείς του, τον Ίλη τον πατέρα μας και τον Ουάλη με την Εκκλησία. Χαιρετίζω και εγώ, ο Μελέτιος, τους συγγενείς μου Λουτάνιο, Κρίσπο και τον Γόρδιο με τους συγγενείς τους, τον Ελπίδιο με τους συγγενείς του, τον Υπερέχιο με τους συγγενείς του.
Χαιρετίζουμε και όσους ευρίσκονται στο χωριό Σαρείμ, τον πρεσβύτερο με τους συγγενείς του, τους διακόνους με τους συγγενείς τους, τον Μάξιμο με τους συγγενείς του, τον Ησύχιο με τους συγγενείς του, τον Κυριακό με τους συγγενείς του. Χαιρετίζουμε όλους όσοι ευρίσκονται στο Χαδουθί ονομαστικά. Ζαιρετίζουμε ονομαστικά όλους όσοι ευρίσκονται στη Χαρισφώνη. Χαιρετίζω και εγώ ο Αέτιος τους συγγενείς μου Μάρκο και Ακυλίνα και τον πρεσβύτερο Κλαύδιο και τους αδελφούς του Μάρκο, Τρύφωνα, Γόρδιο και Κρίσπο και τις αδελφές μου και τη σύζυγό μου Δόμνα με το παιδί μου.
Χαιρετίζω και εγώ ο Ευτύχιος όσους ευρίσκονται στα Ξίμαρα, τη μητέρα μου Ιουλία και τους αδελφούς μου Κύριλλο, Ρούφο, Ρίγλο και Κυρίλλα και τη νύμφη μου Βασιλεία και τους διακόνους Κλαύδιο και Ρουφίνο και Πρόκλο. Χαιρετίζουμε και τους υπηρέτες του Θεού, τον Σαπρίκιο, τον υιό του Αμμωνίου, και τον Γενέσιο, και τον Σωσάννα με τους δικούς του.
Χαιρετίζουμε λοιπόν όλους εσάς, που είστε κύριοί μας, όλοι εμείς οι σαράντα αδελφοί και συγκρατούμενοι, ο Μελέτιος, ο Αέτιος, ο Ευτύχιος, ο Κυρίων, ο Κάνδιδος, ο Αγγίας, ο
Γάιος, ο Χουδίων, ο Ηράκλειος, ο Ιωάννης, ο Θεόφιλος, ο Σισίνιος, ο Σμάραγδος, ο Φιλοκτήμων, ο Γοργόνιος, ο Κύριλλος, ο Σεβηριανός, ο Θεόδουλος, ο Νίκαλλος, ο Φλάβιος, ο Ξάνθιος, ο Ουαλέριος, ο Ησύχιος, ο Δομετιανός, ο Δόμνος, ο Ηλιανός, ο Λεόντιος, ο ονομαζόμενος και Θεόκτιστος, ο Ευνοϊκός, ο Ουάλης, ο Ακάκιος, ο Αλέξανδρος, ο Βικράτιος, ο ονομαζόμενος και Βιβιανός, ο Πρίσκος, ο Σακέρδων, ο Εκδίκιος, ο Αθανάσιος, ο Λυσίμαχος, ο Κλαύδιος, ο Ίλης, και ο Μελίτων. Εμείς λοιπόν οι σαράντα δούλοι του κυρίου ημών Ιησού Χριστού υπογράψαμε με το χέρι του Μελετίου για τον καθένα από εμάς, και επικυρώσαμε όλα όσα εγράφησαν πριν, και εφάνηκε καλό σε όλους εμάς.
Με την ψυχή μας και το θείο πνεύμα προσευχόμαστε να τύχουμε όλοι τα αιώνια αγαθά του Θεού και την Βασιλεία Του τώρα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν».
Οι γονείς του Μεγάλου Βασιλείου, που κατείχαν «κόνιν» και τεμάχια των ιερών λειψάνων των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, ανήγειραν τον πρώτο ναό στην Ανατολή εις τιμήν των Αγίων, όπου και ετάφησαν, σε κτήμα τους στον Πόντο.
Ναός αφιερωμένος στους Αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες υπήρχε στην περιοχή Μέση της Κωνσταντινουπόλεως, που είχε ανεγερθεί από τον αυτοκράτορα Τιβέριο Α’ (579 –
582 μ.Χ.) και συμπληρωθεί από τον αυτοκράτορα Μαυρίκιο (582 – 602 μ.Χ.). Το ναό κατεκόσμησε ο Ανδρόνικος ο Κομνηνός (1183 – 1185 μ.Χ.). Στο ναό αυτό ελειτουργούνταν κατά την ημέρα της μνήμης των Αγίων Μαρτύρων οι αυτοκράτορες. Άλλοι ναοί υπήρχαν α) στο παλάτι, και ο οποίος πανηγύριζε στις 27 Αυγούστου, β) στη νήσο Πλάτη, η Πλατεία, γ) στη μονή της Χώρας, δ) στην Έμμεσα της Συρίας.
Η Σύναξη αυτών ετελείτο στο αγιότατο Μαρτύριό τους πλησίον του Χαλκού Τετραπύλου.
Πηγή: http://agiameteora.net
Στην περιοχή του χωρίου Γοματίου της Χαλκιδικής υπήρχε μετόχι της Μονής Ξηροποτάμου. Η κτηματική περιουσία του μετοχίου απαλλοτριώθηκε και παραμένει μόνον ο ναός προς τιμήν των αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, που υπάγεται στην ενορία Γοματίου. Η εορτή των αγίων Τεσσαράκοντα είναι και η κυρία εορτή της ενορίας. Λειτουργεί πάντοτε ο Μητροπολίτης Ιερισσού και παρατίθεται τράπεζα (κουρμπάνι) σ' όλους τους προσκυνητάς που έρχονται από το χωριό και από τα άλλα γειτονικά χωριά.
Οι άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες συνδέονται με μία θαυμαστή διάσωσι του χωριού από βέβαιη καταστροφή, η οποία διασώζεται στην προφορική παράδοσι των κατοίκων.
Βρισκόμαστε στα 1905, όταν Τούρκοι στρατιώτες ήλθαν απεσταλμένοι από τον Μαντέμ Αγά της Στρατονίκης να πάρουν άνδρες για τα μεταλλεία. Ως γνωστόν τότε όλα τα χωριά της Βορείου Χαλκιδικής (Μαντεμοχώρια), ήσαν υποχρεωμένα να στέλνουν άνδρες στα μεταλλεία. Οι κάτοικοι όμως του Γοματίου αντέδρασαν βίαια στην στρατολόγησι εργατών και σκότωσαν τους Τούρκους στρατιώτες.
Αυτό όμως εξώργισε τους Τούρκους και ο Σουλτάνος διέταξε να καή το χωριό και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι κάτοικοι. Ξεκίνησε λοιπόν σώμα στρατού από την Θεσσαλονίκη με κατεύθυνσι το Γομάτι και σκοπό να εκτελέσουν τα διαταχθέντα. Μόλις όμως έφθασαν κοντά στο χωριό, όπου ευρίσκεται ο ναός των αγίων Τεσσαράκοντα, συνέβη κάτι το θαυμαστό. Ο επικεφαλής αξιωματικός λυπήθηκε τον κόσμο και άλλαξε γνώμη:
—Γιατί να τους τιμωρήσω με τέτοιο σκληρό τρόπο;
Έφθασε στην πλατεία του χωριού και εκεί συγκέντρωσε όλους τους Χριστιανούς, οι οποίοι τρομοκρατημένοι περίμεναν την δίκαιη τιμωρία τους. Τότε ο Τούρκος αξιωματικός ρώτησε:
—Δεν μου λέτε, τι άγιος είναι η εκκλησία που είναι έξω από το χωριό σας;
—Άγιοι Σαράντα, απάντησαν οι κάτοικοι.
—Αλήθεια; Είναι άγιοι Σαράντα; Ξέρετε πώς με λένε έμενα; Με λένε Σαράντο. Ας είμαι Τούρκος. Κατάγομαι από την Σεβάστεια της Μικράς Ασίας, όπου μαρτύρησαν οι άγιοι Σαράντα. Η μητέρα μου έκανε παιδιά, άλλα κανένα δεν ζούσε. Μια χριστιανή είπε στη μάνα μου να με τάξη στους Αγίους Σαράντα. Εκεί στη Σεβάστεια κατοικούσαν Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι. Εγώ είμαι το παιδί που έταξε η μάνα μου στους αγίους Σαράντα και ζω και έχω και το όνομά τους. Ε, οι άγιοι Σαράντα που έσωσαν εμένα, έσωσαν και σας. Γιατί μόλις έφθασα μπροστά στο εκκλησάκι τους άλλαξα γνώμη. Εμπρός, συνέχισε, πάμε όλοι μαζί να τους ευχαριστήσουμε.
Όλοι μαζί γεμάτοι ευγνωμοσύνη και εμπρός ο Τούρκος κατευθύνθηκαν στο μετόχι των αγίων Σαράντα. Τότε ο Τούρκος γονάτισε μπροστά στην εικόνα των αγίων και γεμάτος συγκίνησι έβγαλε μια χρυσή λίρα και την κρέμασε στην εικόνα. Όλοι γεμάτοι ευγνωμοσύνη ευχαρίστησαν τους αγίους Σαράντα για την θαυμαστή τους διάσωσι.
Εμείς δε που ακούμε και διαβάζουμε το θαύμα αυτό, ας δώσουμε δόξα στον εν Τριάδι Θεό, που γίνεται θαυμαστός «διά των αγίων Του».
ΠΗΓΗ: https://www.impantokratoros.gr/agioi-saranta-thauma.el.aspx
Σχόλια