Στις 7 Μαρτίου, η εκκλησία μας γιορτάζει τον Όσιο Λαυρέντιο, κτήτορας της Ιεράς Μονής Φανερωμένης στη Σαλαμίνα

 

Όσιος Λαυρέντιος, κτήτορας της Ιεράς Μονής Φανερωμένης στη Σαλαμίνα, που η εκκλησία μας γιορτάζει στις 7 Μαρτίου.

Ἀπολυτίκιον

Τῶν Μεγάρων τὸν γόνον, Ἀσκητῶν τὸν ὁμότροπον, καὶ φρουρὸν Μονῆς Σαλαμῖνος, θεοφόρον Λαυρέντιον, τιμήσωμεν προφρόνως ἀδελφοί, ὡς μέτοχον τῆς δόξης τοῦ Χρίστου, ἶνα τούτου ταὶς πρεσβείαις πάσης ὀργῆς, ρυώμεθα κραυγάζοντες, δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγούντι διὰ σοῦ, ἠμιν Πάτερ τὰ πρόσφορα.

Ο ΒΙΟΣ  ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Ο όσιος Λαυρέντιος γεννήθηκε στα Μέγαρα από ευσεβείς γονείς, τον Δημήτριο και την Κυριακή.  Το κοσμικό του όνομα ήταν Λάμπρος Κανέλλος, και  το επάγγελμά του  γεωργός και οικοδόμος. Παντρεύτηκε τη Βασίλω και απέκτησε δύο γιους τον Ιωάννη και τον Δημήτριο

Με την οικογένειά του ζούσαν ευσεβή και απλοϊκή ζωή, μέσα στα πολύ δύσκολα εκείνα χρόνια της τουρκοκρατίας.

Κάποιο βράδυ, είδε στον ύπνο του την Παναγία, η οποία του υπέδειξε να πάει στη Σαλαμίνα, όπου μετά από προσευχή , βρήκε τη σεπτή εικόνα της  πάνω στο ερείπια παλαιάς Μονής. 

Η Εικόνα αυτή της Υπεραγίας Θεοτόκου, ονομάσθηκε Φανερωμένη, διότι ακριβώς φανερώθηκε στον Όσιο. Το ίδιο όνομα έλαβε και η Ιερά Μονή την οποία στην συνέχεια ανοικοδόμησε, το 1682, με πολλούς κόπους ο Όσιος, που έγινε Μοναχός και έλαβε το μοναχικό όνομα Λαυρέντιος. 

Σ’ αυτήν την Ι. Μονή χρημάτισε Ηγούμενος, συγκεντρώνοντας Ιερομονάχους και Μοναχούς.

Αρχικά έκτισε το μικρό Εκκλησάκι,  του Αγίου Νικολάου και αργότερα το μεγάλο Καθολικό, το οποίο όμως δεν πρόλαβε να δη αγιογραφημένο με τις εξαίρετες τοιχογραφίες, τις οποίες θαυμάζουμε και σήμερα.

Μοναχή έγινε και η σύζυγός του, η οποία ονομάσθηκε Βασσιανή. 

Για  τα πολλά του χαρίσματα και τη καθαρότητα της καρδιάς του αξιώθηκε από τη Θεοτόκο να τελεί θαύματα. Στην άσκηση και προσευχή έζησε ο όσιος αρκετά χρόνια, κοιμήθηκε την 9η Μαρτίου του 1707. (κατά άλλους στις 6 Μαρτίου 1707), ημέρα  μνήμης των Αγίων Σαράντα Μαρτύρων, όπως φαίνεται από ανορθόγραφη σημείωση σε χειρόγραφο, σωζόμενο στην Ι. Μονή από τα χρόνια εκείνα.

Τον διαδέχτηκε στην Ηγουμενία ο γιος του Ιωάννης, ο οποίος είχε γίνει Μοναχός, με το Μοναχικό όνομα Ιωακείμ.

Η μετάθεση της μνήμης του στην 7η Μαρτίου φαίνεται ότι έγινε από τους Μοναχούς της Ι. Μονής του, για να μη συμπίπτει με τη μεγάλη γιορτή των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων

Η τιμία κάρα του, που φέρει αργυρό περίβλημα, βρίσκεται στο ναΰδριο του Αγίου Νικολάου.

Η Μονή είναι γυναικεία από το 1922 και γιορτάζει στις 23 Αυγούστου.