ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΡΙΧΕΡΟΥΣΑΣ

 

Παρακλητικός Κανών εις την Παναγίαν την Τριχερούσαν.

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

 

Ψαλμὸς 142

Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου εν τῇ ἀληθείᾳ σου εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου καὶ μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκροὺς αἰῶνος καὶ ἠκηδίασεν  επ' ἐμὲ τὸ πνεῦμά μου ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων

διεπέτασα πρὸς σὲ τὰς χεῖράς μου ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι ταχὺ εἰσάκουσόν μου Κύριε ἐξέλιπε τὸ πνεῦμά μου· μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμοῦ καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον ἀκουστὸν ποίησόν μοι τὸ πρωῒ τὸ ἔλεός σου ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα· γνώρισόν μοι Κύριε ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου

ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε πρὸς σὲ κατέφυγον

δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου· τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου Κύριε ζήσεις με ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολoθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς  θλίβοντας τὴν ψυχήν μου ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν,

εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

 

Στίχ, α'. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ,

καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.

 

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν,

εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

 

Στίχ, β'. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με,

καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς,

 

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν,

εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

 

Στίχ, γ'. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη,

καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.

 

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν,

εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Ἦχος δ' Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ

Ως τής Τριάδος κυησάση τον Ενα, καί ώς έκ τούτου παρρησίαν έχούση, σοί έκτενώς προσπίπτομεν Παρθένε “Αγνή, καί κατασπαζόμεθα τής μορφής τον τύπον, Τριχερουσα ένδοξέ, έκ ψυχής έκβοώντες, παντοίας ρΰσαι Μήτερ απειλής, τά σά τεκνία, Χρίστον ικετεύουσα.

Δόξα... Καὶ νῦν...

Χριστιανών ή κραταιά προστασία, και μοναστών ή γλυκυτάτη ήδύτης, Σύ έκ Θεοΰ δεδώρησαι του Λόγου σκηνή, οθεν πάντων πλήρωσον τάς αιτήσεις Κυρία, και Χριστώ προσάγαγε Τριχεροϋσα τούς οσοι, σοί ώς Μητρί προστρέχομεν θερμώς, καί ευλογίαν τήν σήν έξαιτούμεθα.

Ψαλμὸς 50

Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος των οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντὸς σοὶ μόνω ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου· ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεὸς καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ πνεῦμά σου τὸ ἅγιόν μὴ ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεὸς, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου Κύριε τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἂν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει ἀγάθυνον Κύριε ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα, τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους

Ωδή α . ’Ηχος πλ. δ’. Ύγράν διοδεύσας

Ως Μήτηρ υπάρχουσα αγαθου, Θεου Λόγου Κόρη, καί προσφύγιον τών πιστών, δεήσεις τάς νυν προσαγομένας, ώ Τριχερουσα σεμνή πάσας πλήρωσον.

Του κλήρου σου Άθω εί χαρμονή, καί Χιλανδαρίου ή παντέφορος αρωγή, πανύμνητε Μήτερ Τριχερουσα, καί πρός Θεόν ή αείποτε πρέσβειρα.

Δόξα...

Ρητόρων τά πλήθη ούκ έξαρκει, τον πλουτον Παρθένε χαρισμάτων σου έξειπειν, διό του άγγέλου έκβοώμεν, χαρμονικώς Τριχεροϋσα τό, Χαιρέ Σοι.

Καὶ νῦν...

Ιλέωσαι Μήτερ τον σόν Υιόν, υπέρ τών καθ’ ώραν, άμαρτίαις Αυτόν πολλαις, πταιόντων καί μήπω ίσχυόντων, ταις έαυτών έπιστρέψαι δυνάμεσι.

ᾨδὴ γ' Ὁ Εἱρμὸς Ουρανίας αψίδος.

Χάριν πάσαν Κυρία παρά Θεου ειληφας, οτε σεαυτήν τω άγίω Αυτού θελήματι, σαφώς υπέταξες, οθεν πηγάζεις αφθόνως, τοις πιστώς τιμώσι σε, χάριν αείζωον.

Δόξα...

Εύρηκυια Παρθένε, ή πανσεβάσμιος Λαύρα σου, τού Χιλανδαρίου ώς πλούτον σε πολυτάλαντον, πάσαν άνέθηκε, μέριμναν σοί ώς εφόρω, Τριχερούσα Πάναγνε καί επαγάλλεται.

Και νυν και αει..

Ρώσιν πάρεχε Κόρη την έκ Θεού άπασι, τοίς προσπτυσσομένοις σου πόθω σεπτόν έκτύπωμα, καί καθοδήγησον, πρός την ζωήν τήν αγήρω, Τριχερούσα Δέσποινα θεομακάριστε.

Οτε Σάββας ό θείος Θεοχαρίτωτε ήνεγκε, έκ τής Παλαιστίνης εις Αθω σόν εξεικόνισμα, κλήρον κατέλιπε, καί αρραγή σε προστάτιν, ορθοδόξοις άπασι καί θεία Λαύρα σου.

Διάσωσον, από κινδύνων σους δούλους ώ Τριχερούσα, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν, ώς άσυλο τείχος καί σωτηρίαν.

Επίβλεψον, εν εύμενεία πανύμνητε Τριχερούσα, επί τήν έμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν, καί ιασαι τής ψυχής μου το άλγος

Ηχος β’. Πρεσβεία θερμή

Γλυκειαν χαράν, έν θλίψεσί σε έχομεν, τάς χειρας αεί, πρός Κύριον εκτείνουσαν, Τριχερούσα πάντιμε, οι ανάξιοι δούλοι Σου, διό έν πόθω πολλω, σήν μορφήν άσπαζόμεθα.

Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.

Υετόν τής σής χάριτος, πέμψον Τριχερούσα τοι αίτουμένοις σου, τήν πρεσβείαν πρός Όν έτεκες, καί πλημμελημάτων τήν συγχώρησιν.

Σύναψόν μου Πανάμωμε, πάσας τάς δυνάμεις άς διεσκόρπισα, Τωάννου ώσπερ ήρμοσας, τήν κοπεισαν χειρα θείου λάτρου σου

Δόξα...

Αναιδώς έκπειράζει με, ό είκονομάχος σατάν Θεόνυμφε, άποστήναι τού Κυρίου μου, οθεν ικετεύω, Σύ με στήριξον.

Και νυν και αεί..

Ορατός καί αόρατος, κόσμος διά σε δεδημιούργηται, τήν κοσμήσασαν Πανάχραντε, ακοσμίαν πτώσεως τού σύμπαντος.

Ωδή ε . Φώτισον ήμάς

Ρύσαι τών δεινών, Τριχερούσα τούς οικέτας σου, και τρίτη χειρ γενού τοις δουλοις σου πιστώς, καταφιλούσι, τό πανάγιον έκτύπωμα.

Εύρομεν Αγνή, Σέ λιμένα άσφαλέστατον, έκ κυμάτων τον του βίου λυπηρών, και ως ορνιν, σά νοσσία περισκέπουσαν.

Δόξα...

Ξύλον τής Ζωης, έφευρίσκομεν Εικόνος Σου, ασπαζόμενοι το ξύλον το σεπτόν, ώ Τριχερούσα, ο Παράδεισος ο έμψυχος.

Και νυν και αεί

Όλον μου τον νουν, έργαστήριον άπόδειξον, τής νοεράς εύχής γλυκέος Ιησού, διακρατούντα, Τριχερούσα θείαν έννοιαν.

Ωδή στ΄. Την δέησιν εκχέω.

Μεάζω, κεκμηκώς Πανάμωμε, προσκυνών σου τήν αγίαν εικόνα, καί έναργώς, τήν άπόδειξιν εχω, τής φιλάνθρωπου καί θείας αγάπης σου, διό θερμώς καταφιλών, Τριχερουσα ου παυσω τον τύπον σου.

Τριάδος, γεγονυια Ασπιλε, συνεργός πρός σωτηρίαν του κόσμου, τριαδικήν, θείαν πρόνοιαν δείκνυς, τρίτη χειρί ύπαρχούση Είκόνι σου, καί τουτο Κόρη δίκαιόν έστιν, δευτερεια Τριάδος έχούσης σου.

Δόξα...

Η Λαύρα σου, Τριχερουσα πάντιμε σε γινώσκει Ήγουμένην έν πάσι, και ό λαός ορθοδόξων σε έχει, τής ευλάβειας παλλάδιον τίμιον, καί πας πιστός σε κρήνην θεϊκήν, ένεργείας άκτιστους προχέουσαν.

Και νυν και αεί…

Σαββάτισον, τον λαόν σου Δέσποινα, από πάντων του

παρόντος αιώνος, και πρός Θεόν, τάς καρδίας έκτείνειν, πώς δει Παρθένε ημάς καθοδήγησον, ή πάντοτε έν τή σεπτή, σου είκόνι Χρίστον ένδεικνύουσα.

Διιάσωσον, άπό κινδύνων σούς δούλους ώ Τριχερουσα, δτι πάντες μετά Θεόν εις Σε καταφεύγομεν, ώς άσυλον τειχος καί σωτηρίαν.

Αχραντε, η διά λόγου τον Λόγον άνερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκουσα δυσώπησον, ώς έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Κοντάκιον Ἦχος β' Προστασία τών Χριστιανών

Τριχερουσα σεπτή λαου σου έπάκουσον, τάς λιτάς και αυτάς Κυρίω ανάφερε, οτι ταχύ δεήσεις μητρικάς, έκπληροι ό άγαθός, καί πέμπει έλεος αύτου, τοις τιμώσι σε Πάναγνε, όθεν πιστώς βοώμεν, έκχεε την Σην χάριν, διαφυλάττουσα ημάς, από πάσης περιστάσεως.

Α' Ἀντίφωνον

Ἦχος δ'

Ἐκ νεότητός μου, πολλὰ πολεμεῖ με πάθη, ἀλλ' αὐτὸς ἀντιλαβοῦ, καὶ σῶσον, Σωτήρ μου. (δίς)

 

Οἱ μισοῦντες Σιών, αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου· ὡς χόρτος γάρ, πυρὶ ἔσεσθε ἀπεξηραμμένοι. (δίς)

Δόξα...

Ἁγίῳ Πνεύματι, πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται, καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται τῇ Τριαδικῇ μονάδι, ἱεροκρυφίως.

Καὶ νῦν...

Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀναβλύζει τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα, ἀρδεύοντα ἅπασαν τὴν κτίσιν, πρὸς ζωογονίαν.

 

Προκείμενον

Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.

 

Στίχ. Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου, καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου, καὶ ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου.

 

Τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ μνησθήσομαι.

 

Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν ἁγίου Εὐαγγελίου, τὸ Ἀνάγνωσμα.

 

Ἀναστᾶσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς, εἰς πόλιν Ἰούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου, καὶ ἠσπάσατο τήν Ἐλισάβετ· καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς, καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ, καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ, καὶ εἶπεν·Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, καὶ πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρὸς με; ἰδοὺ γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ μου, καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον, καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμα μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρι μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ· ἰδοὺ γάρ, ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατός, καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς, καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.

 

Δόξα. Ταις τής Τριχερούσης πρεσβείαις Έλεήμον…

Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριὰς ἡ ἐν Μονάδι, ἐξάλειψον τὰ πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Και νυν. Ταις τής Θεοτόκου πρεσβείαις Έλεήμον…

‘Ηχος πλ. β’. Ολην άποθέμενοι

Στίχ. Έλεήμον, έλέησόν με ό Θεός…

Ολην σου την υπαρξιν, από νηπίου Παρθένε, τω Θεω ανέθηκας, ξένως χρηματίσασα, αύτου οργανον, τον Χρίστον τέξασα, υπέρ λόγον Κόρη, διό ειληφας Πανάμωμε, χάριν υπέρτιμον, ήν καί μεταδίδως είκοσι σου, ως πείρα επεγνώκαμεν, σην μορφήν αγίαν κατέχοντες, Τριχερουσα θεία, έκτύπωμα προσώπου σου σεπτού, οι προσκυνουντες σεβόμενοι, πόθω άγαλλόμεθα.

Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας

Η Πάναγνος μορφή σου, Τριχερουσα Μήτερ, ποίμνης τής Σης το προσφύγιον πέφυκε, και ορθοδόξων απάντων, σέβασμα τίμιον.

Πολέμησον Παρθένε, υπέρ εύσεβούντων, πολεμουμένων έχθρου έπιθέσεσι, καί τήν ειρήνην Υιού σου, ψυχαις έγκαίνισον.

Δόξα...

Ορθόδοξοι τιμώντας, θείαν σου εικόνα, ώ Τριχερουσα ευρίσκομεν άφεσιν, παραπτωμάτων και άνεσιν εκ των θλίψεων.

Καὶ νῦν...

Ισχύς κραταιοτάτη, δέδοσαι σή ποίμνη, ώ Τριχερουσα εκ Σάββα θεόφρονος, καί εύλαβέσι θεόθεν, στήριγμα άρρηκτον.

Ωδή η’.Τον Βασιλέα

Μή διαλίπης, ώ Τριχερουσα όρέγειν, τω λαώ σου χείρα ουρανόθεν, ίνα σε τιμώμεν ‘Αγνή εις τούς αιώνας.

Νενεκρωμένας ψυχάς άνάστησον Κόρη, Τριχερουσα εκ της αμαρτίας, όπως σε άπαύστως τιμώμεν εις αιώνας.

Δόξα...

Η δαψιλής σου, χορηγία Παρθένε, Τριχερουσα μή παυσάτω πάσι, τοις πιστώς τιμώσι, δωρεισθαι εις αιώνας.

Καὶ νῦν...

Χριστόν τεκουσα, τον Σωτήρα του κόσμου, Θεοτόκε Μήτερ Τριχεροϋσα, τουτον έξιλέου, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ΄. Κύριως Θεοτόκον.

Εκ πάσης με άναγκης, φύλαττε Παρθένε, τήν κληρουχίαν σου Κόρη Πανάμωμε, άσπαζομένην σεπτήν σου, εικόνα Αχραντε.

Ιάσεις εκ παντοίας ασθενείας Κόρη, σοις ύμνηταις Τριχερουσα απόστειλαν, και ουρανών βασιλείας, μετόχους ποίησον.

Ρευμάτων θείων χάριν, Τριχερουσα δίδου, τω σω λαώ και τη ποίμνη άείρροον, σον χαρακτήρα τιμώντων, τον θεοτύπωτον.

Δόξα...

Ανύμφευτε Παρθένε, κάθαρον ψυχήν μου, και τω Νυμφίω Αγνήν ταύτην άρμοσον, θείων χειρών Σου πρεσβείαις, Νύμφη πανάμωμε.

Καὶ νῦν...

Αγάλλεται καρδία, πάσα Τριχερουσα των ορθοδόξων εικόνα τιμώσα σου, καί ταις εύχαις Σου ελπίζει, ζωήν αιώνιον

Μεγαλυνάρια

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον, καὶ Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

 

Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον, σὲ μεγαλύνομεν.

Δευτε μετά πόθου καί χαρμονής, Τριχερούσης τύπον και είκόνα θαυματουργόν, προσκυνουντες χάριν, Θεου και εύλογίαν, πρεσβείαις ταύτης πάντες προσπορισώμεθα.

Θειε Ιωάννη Δαμασκηνέ, Θεοτόκου λάτρα, Τριχερούσης  Σής ιατρού, ώσπερ την κοπείσαν, χειρα έθεραπεύθης, ψυχής ήμών δυνάμεις, πάσας ιάτρευσον.

Συν τω Νικολάω τω θαυμαστώ, Μήτερ Τριχερουσα, όπισθέν σου είκονικώς, οντι ορθοδόξων τάς εκτενείς δεήσεις, προσάξατε Κυρίω, τω Παντοκράτορι.

τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (γ')

 

Δόξα... Καὶ νῦν...

 

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς.

Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν.

Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν.

Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καὶ ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν,

ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

 

Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

 

Δόξα... Καὶ νῦν..

.

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.

 

Ἦχος πλ. β'

Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς· πάσης γὰρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τὴν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοὶ προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

 

Δόξα...

 

Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς· ἐπὶ σοὶ γὰρ πεποίθαμεν, μὴ ὀργισθῇς ἡμῖν σφόδρα, μηδὲ μνησθῇς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν, ἀλλ' ἐπίβλεψον καὶ νῦν, ὦς εὔσπλαγχνος, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν· σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου, καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

 

Καὶ νῦν...

 

Τῆς εὐσπλαγχνίας τὴν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σέ, μὴ ἀστοχήσωμεν, ῥυσθείημεν διὰ σοῦ τῶν περιστάσεων· σὺ γὰρ εἶ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν χριστιανῶν.

 

 

Στίχ. Προσόμοιον. ‘Ηχος β’. Πάντων προστατεύεις

Πάντας τούς τήν θείαν σου μορφήν, Τριχερουσα Κόρη τιμώντας ευλόγει πάντοτε, νόσων τε και θλίψεων εξαιρούμενη ταχύ, και αγάπην έμφύτευσον, πρός τον σόν Δεσπότην, και Υιόν γλυκύτατον τη μητρική σου στοργή, όπως, ευχαρίστως τον ύμνον, τής ευχαριστίας διδόντες, εύρωμεν αιώνιον άνάπαυσιν.

Δέσπονα πρόσδεξαι…

 

Ἦχος β'

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

 

Έκ παντοίων κινδύνων…

 

Διευχών

 

Στίχοι

Τριάδος σεπτής οίκον με δειξον Κόρη τρίτη χειρ έν βίω μου σύ

ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΕΙΚΟΝΑΣ

"Η θαυματουργός Εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας αποτελούσε οικογενειακό κειμήλιο του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, ο οποίος με ευλάβεια την φύλαγε στο παρεκκλήσι του σπιτιού του.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ήταν ο πρώτος σύμβουλος του Ουάλιδ το έτος 705-715, χαλίφη της Συρίας, για όλα τα αναγκαία θέματα, που αφορούσαν το Χριστιανικό πληθυσμό της περιοχής αυτής.

Ακριβώς εκείνη την εποχή, όταν Αυτοκράτορας της Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο Λέων Γ' ο Ίσαυρος, ξέσπασε η Εικονομαχία. Η προσκύνηση των ιερών Εικόνων θεωρούνταν ειδωλολατρία.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αναδείχθηκε θερμός υποστηρικτής των Αγίων Εικόνων και με τα συγγράμματά του κατετρώπωνε τους εικονομάχους.

Ο Αυτοκράτορας ο Λέων ο Γ' προκειμένου να απαλλαγεί από την παρουσία του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, τον συκοφάντησε στο χαλίφη Ουάλιδ με την κατηγορία, ότι σκέπτεται να καταλάβει κρυφά την Δαμασκό.

Ο χαλίφης διέταξε να συλληφθεί αμέσως ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και να του κοπεί το δεξί χέρι μέσα στην πλατεία της Δαμασκού. Η διαταγή εκτελέστηκε αμέσως.

Ο Άγιος έλαβε το κομμένο χέρι του και όλη τη νύχτα ικέτευε την Παναγία γονατισμένος να τον θεραπεύσει προκειμένου να συνεχίσει τον σκληρό αγώνα του υπέρ της Ορθοδοξίας.

Κατάκοπος, όπως ήταν, αποκοιμήθηκε για λίγο και τότε είδε σε όραμα την Παναγία μέσα από την Αγία Εικόνα της να του λέει, ότι από τώρα και στο εξής το χέρι του θα είναι θεραπευμένο.

Ο Άγιος ξύπνησε και είδε πραγματικά, ότι το χέρι του είχε αποκατασταθεί και ήταν υγιές. Από τη χαρά του φρόντισε και έβαλε αργυρό ομοίωμα του χεριού του κάτω από το αριστερό μέρος της Εικόνας της Παναγίας.

Από αυτό το περιστατικό ονομάστηκε η Εικόνα της Παναγίας ως Τριχερούσα. Μετά από το θαυματουργικό αυτό γεγονός ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αποφασίζει να γίνει μοναχός στη Λαύρα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου στην Παλαιστίνη.Μαζί του είχε και την Εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας.

Το έτος 1217 ο Άγιος Σάββας ο Χιλανδαρηνός, του μετέπειτα ονομασθέντος Συμεών, περνώντας από την Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, πήρε μαζί του την Εικόνα της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσης και την Εικόνα της Παναγίας Τριχερούσης και τις μετέφερε στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους, όπου η Αγία Εικόνα παρέμεινε μέχρι το έτος 1347.

Τότε έρχεται στο Άγιο Όρος ο Σέρβος Κράλης Δρούσαν, ο οποίος αναχωρών για την πατρίδα του, πήρε την Εικόνα της Τριχερούσας ως ευλογία.Η Εικόνα φιλοξενήθηκε στην Ιερά Μονή Στουντενίτσης της Σερβίας.

Όταν στις αρχές του 15ου αιώνα οι Σέρβοι πληροφορήθηκαν ότι κινδυνεύουν να υποδουλωθούν στους Τούρκους, αμέσως παίρνουν την Αγία Εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας από το Σερβικό Μοναστήρι και την τοποθετούν στη ράχη ενός γαϊδαρου και αφήνουν το ζώο ελεύθερο να το οδηγήσει όπου η Παναγία θελήσει.

Και πράγματι, κατά θαυματουργικό τρόπο, το ήσυχο αυτό ζώο διέσχισε όλη τη Σερβία, την Ελληνική περιοχή της Μακεδονίας και ήρθε στο Άγιο Όρος, στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου, όπου οι μοναχοί την υποδέχθηκαν με τιμές και λιτανείες.

Το ευλογημένο αυτό γαϊδουράκι, σύμφωνα με την ιερή παράδοση, μόλις τοποθετήθηκε η Εικόνα στο Ιερό του Μοναστηριού, έπεσε νεκρό.

Μέχρι σήμερα η Αγία αυτή Εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας θεωρείται ως η Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου και Προστάτης του Σέρβικου Ορθόδοξου λαού.

Αυτή η Εικόνα προκαλεί μεγάλο δέος και συγκίνηση σε όσους την προσκυνούν.Η Εικόνα φέρει ένα χρυσό πουκάμισο πάνω στο οποίο είναι τοποθετημένοι πάνω από πέντε χιλιάδες πολύτιμοι λίθοι.

Αποτελεί πηγή μυριάδων θαυμάτων και μία από τις πιο γνωστές εικόνες της Παναγίας μας σε ολόκληρο τον Ορθόδοξο κόσμο." Κείμενο Σπύρου Συμεών - romfea