ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ

 

Πατήστε εδω:  ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑΝ ΤΗΝ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΝ. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ. Την αειπάρθενον Κυρίαν του κόσμου, και Παντοκράτορος Μονής εν τω Άθω, ευλογημένην έφορον Γερόντισσαν, μοναστών βοήθειαν, και πιστών προστασίαν, δεύτε ικετεύσωμεν, οι εν θλίψεσιν όντες, και πεπληγμένοι άλλαις συμφοραίς, όπως ρυσθώμεν, εκ τούτων οι τάλανες. Ο κανών ου η Ακροστιχίς˙ «Γερόντισσα Μαριάμ βοήθησον ημάς. Ιωήλ». Ωδή α’. Υγράν διοδεύσας. Γερόντισσα Δέσποινα Μαριάμ, ελπίς των ανθρώπων και του Άθωνος χαρμονή, την χάριν σου δος μοι ουρανόθεν, της ικεσίας σου πλέξαι τον στέφανον. Εσκότισμαι πάθεσι τοις δεινοίς ως και εδουλώθην, υπό πλήθους δαιμονικών, συμπτώσεων Δέσποινα Παρθένε, διο θερμώς εκζητώ την σην δύναμιν. Ροαίς ιαμάτων ιατρικαίς, εικόνος σου Μήτερ των νοσούντων επιφοράς, ιάτρευσον τούτοις παρασχούσα, την υγείαν ψυχής τε και σώματος. Οι δούλοί σου κλίνομεν ευλαβώς, τα γόνατα Μήτερ, προ εικόνος σου της σεπτής, ελπίζοντες δράξασθαι ταχέως, τας σωστικάς δωρεάς σου Γερόντισσα. Ωδή γ’. Ουρανίας αψίδος. Νοητώς εποπτεύεις, την σην Μονήν Πάναγνε, αλλά και καθ’ ύπαρ φροντίζεις, αυτήν εκάστοτε, την χάριν πέμπουσα, την ελεήμονα πάσι, όπως αν διέλθωσι του βίου πέλαγος. Τον κλοιόν αμαρτάδων, και τον ζυγόν θλίψεων, φέρω αβαστάκτως Παρθένε, περί τον τράχηλον, διο και δέομαι, ταις σαις πρεσβείαις του βάρους, κουφισθήναι τάχιστα, σεμνή Γερόντισσα. Ιατρείον υπάρχει η ση εικών άχραντε, πολυπαθεστάτων ανθρώπων, εκ ρίζης στέλλουσα καρκίνου δύναμιν, και ατεκνίας οδύνην, και πολλών παθήσεων, δεινήν ενέργειαν. Στειρευόντων το άγχος, ταις σαις ευχαίς στόρεσον, και των φοβιών την πλημμύραν, παύσον εκ δούλων σου, και δος Γερόντισσα, των καρδιών την γαλήνην, και νοός ειρήνευσιν, την πολυπόθητον. Διάσωσον, από κινδύνων Γερόντισσα Θεοτόκε, τους τιμώντας υιοπρεπώς την θείαν εικόνα σου, και δώρησαι τα ελέη σου πάσι. Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος. Αίτησις και το Κάθισμα. Ήχος β’. Πρεσβεία θερμή. Εικόνα την σην, Πανάμωμε Γερόντισσα, πιστών η πληθύς, και πάντες οι μονάζοντες, προσκυνούμεν ψάλλοντες, ικεσίας μέλισμα Δέσποινα, ίνα ρυσθώμεν θείαις σου ευχαίς, εκ πάσης του βίου περιστάσεως. Ωδή δ’. Εισακήκοα Κύριε. Συστροφών του αλάστορος, ως προστάτις Μήτερ του Παντοκράτορος, εν αυτή τους ασκητεύοντας, ταις λιταίς απάλλαξον Γερόντισσα. Απογνώσεως λύτρωσαι, πάντας τους τιμώντας την σην εμφέρειαν, Παναμώμητε Γερόντισσα, του Αγίου Όρους εγκαλλώπισμα. Αναργύρως Γερόντισσα, τοις πιστοίς ανθρώποις τα ωφελήματα, της ψυχής τε κα του σώματος, δίδως θεομήτορ ως φιλάνθρωπος. Μαρτυρίαις των δούλων σου, των προσδεχομένων την σην συμπάθειαν, ημείς πάντες προτρεπόμεθα, εκζητήσαι Μήτερ την σην δύναμιν. Ωδή ε’. Φώτισον ημάς. Ρύπους των παθών, και ακάθαρτα νοήματα, τα μολύναντα χιτώνα της ψυχής, αφ’ ημών των ικετών σου απομάκρυνον. Ίνα του εχθρού, καταργήσωμεν Γερόντισσα, την αναίδειαν και πάσαν μηχανήν, συστρατεύθητι ημίν τοις αγαπώσί σε. Άμετροι αγνοί, πειρασμοί του πολεμήτορος, κατατήκουσιν ημάς τους ταπεινούς, διο πρόφθασον και δος ημίν βοήθειαν. Μνήσθητι Μονής, του Κυρίου Παντοκράτορος, εφαπλούσα την σην σκέπην επ’ αυτή, Αειπάρθενε Κυρία η Γερόντισσα. Ωδή στ’. Την δέησιν. Βαρύνομαι υπό πλήθους πράξεων, ακρασίας και δεινής ραθυμίας, και ποντισθείς εν θαλάσση αγρία, της απογνώσεως σπεύδω προσπέσαι σου, προ εικόνος της σεπτής, λυτρωθήναί με Μήτερ Γερόντισσα. Ορμήμασι του αρχαίου δράκοντος, εμακρύνθημεν ως άσωτοι Μήτερ, εκ του Θεού γεγονότες δαιμόνων, και στυγερών και αφίλων επίχαρμα, αλλά θαρρούμεν σαις λιταίς, προς τον οίκον Πατρός ανακάμψασθαι. Θαρσύνονται των πιστών αθροίσματα, εκ της θέας της σεπτής σου εικόνος, και ευφροσύνης αφάτου πληρούνται, ως και της λύπης εχθρών απαλλάσονται, διο μη παύση και ημάς, εκ δεινών θλιβερών προστατεύουσα. Η μάνδρα σου εν τω Άθω Δέσποινα, εγκαυχάται και φαιδρύνεται όντως, επί τη θέα της σης εμφερείας, εν τη σεπτή σου εικόνι Γερόντισσα, και οι εν ταύτη μοναχοί, το σον έρκος αιτούνται και στήριγμα. Διάσωσον, από κινδύνων Γερόντισσα Θεοτόκε, τους τιμώντας υιοπρεπώς την θείαν εικόνα σου, και δώρησαι τα ελέη σου πάσι. Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν. Αίτησις και το Κοντάκιον. Ήχος β’. Τοις των αιμάτων σου. Ως της Μονής Παντοκράτορος έφορον, μη διαλίπης Παρθένε σκεπάζουσα, τους μοναστάς εν αυτή τη ση χάριτι, και κοσμικών τας χορείας χαρίζουσα, αυτοίς ταις ψυχαίς τα κατάλληλα. Προσόμοιον. Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι. Δέσποινα Γερόντισσα, του όρους Άθω ο κόσμος, Μονής Παντοκράτορος, η θερμή προστάτις ομού και έφορος, των πιστών πρόμαχος, και των μοναζόντων, αντιλήπτωρ αξιάγαστος, νοσούντων ίαμα, και των αλγουμένων η άνεσις, υπάρχης ταις πρεσβείαις σου, προς το σον Υιόν τε και Κύριον, διο μη παρίδης, την δέησιν ημών των ταπεινών, αλλά προθύμως εκπλήρωσον, ημών τα αιτήματα. Ωδή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας. Ηδονάς πολυτρόπους, και θυμόν της καρδίας, και αλογίαν παθών, οιήσεων τον ρύπον, και την ανηκοΐαν, ταις πρεσβείαις σου κόπασον, εκ της ψυχής μοναστών, της μάνδρας σου Παρθένε. Σώζει Μήτερ Παρθένε, κοσμικών τας αγέλας, εξ ανιάτων αλγών, και νόσων ψυχοφθόρων, πιστών απορουμένων, της αγίας εικόνος σου, η πανσθενής σου αγνή, αντίληψις και χάρις. Ολικώς αμαρτάνω, και εμπέπτωκα Μήτερ, εν τω βυθώ των κακών, διο την χείραν τείνον, και πρόφθασον ευχαίς σου, την εμήν εξουθένωσιν, όπως εκ βάθους παθών, Γερόντισσα ανέλθω. Νυν ο σύλλογος άπας, μοναστών και μιγάδων, και κοσμικών ομαδόν, υμνεί σου τας ιάσεις, ατέκνων θεραπείαν, και καρκίνου κατάπαυσιν, ταις ενεργείαις ταις σαις, Γερόντισσα Κυρία. Ωδή η’. Τον Βασιλέα. Ημών φοβίας, Γερόντισσά μου Παρθένε, διασκέδασον φαιδραίς σου ενεργείαις, και ημίν παράσχου, την ένδοθεν ειρήνην. Μαρία Μήτερ, της Παντοκράτορος φύλαξ, φύλαξόν μου την ψυχήν και την καρδίαν, εκ πολλών αθέσμων, και φαύλων νοημάτων. Από καρδίας, ευχαριστούμεν σοι Κόρη, ότι πάντοτε συντρέχεις τοις ανθρώποις, εν τοις καθ’ ημέραν, του βίου πραγματείαις. Σύ όντως πέλεις, την Παντοκράτορος μάνδραν, την περίπυστον εν όρει τω αγίω, θείαις δυσωπείαις, προς τον Υιόν σου Μήτερ. Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον. Ιάτειρα νοσούσι, άκος των στενόντων, και χορηγός αγαθών ανεπίφθονος, τοις ενδεέσιν εφάνης Μήτερ Γερόντισσα. Ως όλβον οι σοι δούλοι, έσχομεν τον τύπον, της γλυκυτάτης μορφής σου Γερόντισσα, εξ ης πληθύν ιαμάτων αεί λαμβάνομεν. Ηδέως την σην κλήσιν, οι εν όρει Άθω, και οι εν κόσμω Γερόντισσα μέλπουσι, συ γαρ εδείχθης τοις πάσιν ελπίς και τείχισμα. Λιμήν χειμαζομένων, εν τω βίω Μήτερ, τω πολυφρόντιδι γέγονας άπασι, διαπορθμεύουσα τούτοις πολλήν συμπάθειαν. Άξιόν εστί, και τα παρόντα μεγαλυνάρια. Χαίροις η εν Άθω λαμπρά Μονή, η εγκαυχωμένη τη εικόνι σου Μαριάμ, Γερόντισσα Μήτερ αγγέλων θυμηδία, και προστασία θεία της Παντοκράτορος. Έχοντες κειμήλιον ιερόν, τον αρχαίον τύπον εμφερείας σου της σεπτής, λαμβάνομεν θάρσος Γερόντισσα Παρθένε, αναλαβείν αγώνα κατά του δράκοντος. Πλήθος ασθενούντων ομολογεί, την σην ιατρείαν ανιάτων αρρωστιών, το άκος απαίδων και του καρκίνου παύσιν, και πάσης δυσπραγίας την εξομάλυνσιν. Μνήσθητι Γερόντισσα Μαριάμ, των ενασκουμένων εν τη μάνδρα του σου Υιού, και δος αυτοίς σθένος βελίαρ του αρχαίου, καταβαλείν ανδρείως τα μηχανήματα. Δεύτε το εικόνισμα το σεπτόν, της σεπτής Παρθένου ασπασώμεθα οι πιστοί, και από καρδίας τη κεχαριτωμένη, βοήσωμεν εν πίστει χαίροις Γερόντισσα. Την αειμακάριστον Μαριάμ, την λυτρωσαμένην τους ανθρώπους εκ της φθοράς, τιμήσωμεν ύμνοις φιλάγιοι πατέρες, και κοσμικών τα πλήθη θεοτοκόφιλα. Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαις εις το σωθήναι ημάς. Τρισάγιον. Είτα εκτενής και απόλυσις, μεθ’ ην το παρόν Προσόμοιον. Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν. Δεύτε οι εν Άθω μονασταί, δεύτε κοσμικών αι χορείαι, σεπτόν εκτύπωμα, της αγνής Θεόπαιδος, των ύμνων άνθεσι, καταστέψωμεν ψάλλοντες, αυτή εγκαρδίως, αιτούντες τα πρόσφορα, ψυχή και σώματι, λέγοντες Γερόντισσα Μήτερ, ταις ικετηρίαις σου σώσον, τους σε ανυμνούντας και δοξάζοντας. Ο Ιερεύς. Δι’ ευχών. Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη. Η Εικόνα της Παναγίας της Γερόντισσας (που βρίσκεται στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος του Αγίου Όρους), είναι Θαυματουργή. Tο πρώτο θαύμα που αποδίδεται σε αυτήν αναφέρεται στα χρόνια της βασιλείας του Aλεξίου A’ του Kομνηνού. Όταν κτιζόταν το αρχικό Μονύδριο, 500 περίπου μέτρα μακριά από τα σημερινά κτίρια της Mονής, και ενώ οι εργάτες έκτιζαν, η Εικόνα μαζί με τα εργαλεία των οικοδόμων εξαφανίζονταν μυστηριωδώς και όταν τα αναζητούσαν το πρωί τα ανακάλυπταν στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η Mονή. Έτσι κατάλαβαν ότι θέλημα της Παναγίας ήταν να κτιστεί το Μοναστήρι σε αυτό το σημείο, που η ίδια είχε επιλέξει, και όπου τελικά οικοδομήθηκε ο αρχικός πυρήνας τής Mονής. Tην εποχή που έγινε το θαύμα, ένας πολύ ενάρετος και μεγάλος σε ηλικία Ηγούμενος μετρούσε τις τελευταίες ώρες της επίγειας ζωής του. Kατά Θεία Αποκάλυψη γνώρισε το τέλος του και θέλησε να κοινωνήσει των Aχράντων Mυστηρίων. Γι’ αυτό το λόγο παρακάλεσε τον Ιερομόναχο εφημέριο που Ιερουργούσε τη συγκεκριμένη ημέρα να συντομεύσει τη Θεία Λειτουργία, ώστε να προλάβει να κοινωνήσει. O Ιερομόναχος όμως δεν υπάκουσε και συνέχισε να λειτουργεί με αργό ρυθμό. Ξαφνικά ακούστηκε από την Εικόνα η φωνή της Παναγίας, η οποία πρόσταζε τον Ιερομόναχο να τελειώσει γρήγορα την Θεία Λειτουργία, ώστε να προλάβει να κοινωνήσει ο Ηγούμενος. Έτσι και έγινε. Mόλις ο Γέροντας κοινώνησε, εκοιμήθη, και εξαιτίας αυτού του περιστατικού η Εικόνα απέκτησε την προσωνυμία Γερόντισσα. Kατόπιν η Εικόνα μεταφέρθηκε έξω από το Iερό Bήμα και τοποθετήθηκε στην αριστερή κολόνα του κυρίως Nαού, όπου μέχρι σήμερα βρίσκεται, ώστε να μπορούν να προσκυνούν οι επισκέπτες της Mονής. Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Ὡς Μήτηρ φιλεύσπλαγχνος, Χριστοῦ τοῦ πάντων Θεοῦ, Γερόντισσα πέφηνας, ἐν συμπαθείᾳ πολλῇ, ἡμῶν Ἀειπάρθενε. Ὅθεν ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς θερμῆς σου πρεσβείας, σπεύδοντες καθ’ ἑκάστην, εὐλαβῶς σοι βοῶμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ. Κοντάκιον Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου. Ὡς Γεροντίσσῃ ἡμῶν σοι προσπίπτομεν, καὶ ἰσχυρᾷ προστασίᾳ Πανάμωμε. Ἀλλ’ ὦ τοῦ Θεοῦ Μῆτερ Ἄχραντε, μὴ διαλίπῃς ἀεὶ προστατεύουσα, ἡμῶν ἐν κινδύνοις καὶ θλίψεσι. Μεγαλυνάριον Χάριν ἀναβλύζει ἡ σὴ Εικών, καὶ παραμυθίας, Θεοτόκε τὸν γλυκασμόν, τοῖς ἐν τῇ πικρίᾳ, παθῶν συνεχομένοις, Γερόντισσα καὶ πόθῳ σὲ μεγαλύνουσ