28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

 

28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 

ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ

Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς, Αμήν.

Ψαλμός ρμβ’ (142).

Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία Σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη Σου και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου Σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν Σου, πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις Σου, εν ποιήμασι των χειρών Σου εμελέτων. Διεπέτασα προς Σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός Σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν Σου απ’ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μου το πρωΐ το έλεός Σου, ότι επί Σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς Σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς Σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά Σου, ότι Συ ει ο Θεός μου. Το Πνεύμα Σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία, ένεκεν του ονόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη Σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου και εν τω ελέει Σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος Σου ειμί.

Και ευθύς ψάλλεται τετράκις εξ’ υπαμοιβής, μετά των οικείων στίχων:

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Στιχ. α’. Εξομολογείσθε τω Κυρίω ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος Αυτού.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν…

Στιχ. β’. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και το ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν…

Στιχ. γ’. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν…

Είτα το τροπάριον. Ήχος δ’ . Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Ως των Αγγέλων μιμητής εν τω βίω, της ισαγγέλου ηξιώθης ευκλείας, παρά Χριστού Εφραίμ Οσίων καύχημα· όθεν αεί πρέσβευε, πάσης ρύεσθαι βλάβης, τους πιστώς προστρέχοντας, τη πρεσβεία σου Πάτερ, σε γαρ προστάτην έχομεν σοφέ, και προς τον Κτίστην, μεσίτην θερμότατον.

Δόξα. Και νυν. Θεοτοκίον.

Ου σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γαρ Συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ Σου, Σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.

Ψαλμός ν’ (50).

Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν Σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις Σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας Σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου και το Πνεύμα Σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου και ασεβείς επί σε επιστρέψουσιν. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν Σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία Σου την Σιών και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Είτα, ο Κανών, ου η ακροστιχίς: Δίδου, ω Πάτερ, ημίν σην χάριν. Γερασίμου.

Ωδή α’ . Ήχος πλ. Δ’ . Υγράν διοδεύσας.

Δοχείον της χάριτος του Θεού, Εφραίμ θεοφόρε, δια βίου ειλικρινούς, χαρίτωσον Πάτερ σαις πρεσβείαις, τους αδιστάκτω ψυχή προσιόντας σοι.

Ισχύν ημίν δίδου κατά παθών, Εφραίμ θεοφόρε, ταις πρεσβείαις σου προς Χριστόν, ως αν της ισχύος του δολίου, δι’ ενάρετου ζωής κατισχύσωμεν.

Δυνάμωσον Πάτερ το ασθενές, της εμής καρδίας, τη θερμή σου επισκοπή, ως αν διανύσω θεαρέστως, των αρετών την οδόν την σωτήριον.

Θεοτοκίον.

Ο Λόγος Παρθένε ο του Θεού, εκ Σου εσαρκώθη, διαμείνας ο ην Θεός, και έσωσε πάντας τους υμνούντας, της Σης λοχείας το μέγα μυστήριον.

Ωδή γ’ . Ουρανίας αψίδος.

Υπερήφανον όφιν καταβαλών ήσχυνας, τη ση θαυμαστή ταπεινώσει, Εφραίμ μακάριε· όθεν ταπείνωσιν, δίδου ημίν την αγίαν, ως αν ματαιότητος, κόσμου ρυσθείημεν.

Ως φωτός θείου πλήρης Πάτερ Εφραίμ Όσιε, λύσον της ψυχής σου το σκότος, ταις φωτοφόροις σου, πρεσβείαις δέομαι, και αρετών θείω φέγγει, την ζωήν μου ίθυνον, ίνα σωθήσομαι.

Πειρασμών αδοκήτων και συμφορών λύτρωσαι, τους μετά σπουδής προσιόντας, τη προστασία σου, Εφραίμ μακάριε, και προς γαλήνης λιμένα, και ζωήν ενάρετον, ημάς κυβέρνησον.

Θεοτοκίον.

Απορρήτως τεκούσα τον του παντός Κύριον, και μετά τον τόκον Παρθένος, άμωμος μείνασα, τους μώμους κάθαρον, της μολυνθείσης ψυχής μου, ρείθροις του ελέους Σου, Παρθένε άχραντε.

Διάσωσον, ταις προς Θεόν σου πρεσβείαις, Εφραίμ παμμάκαρ, από πάσης επιφοράς και κακώσεως, τους αρωγόν και προστάτην σε κεκτημένους.

Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Κάθισμα. Ήχος β’ . Πρεσβεία θερμή.

Φωτί νοητώ προσομιλών μακάριε, φωστήρ παμφαής της Εκκλησίας πέφηνας, και νυν πυρσώ των λόγων σου, καταυγάζεις πιστών την διάνοιαν. Αλλ’ ω Εφραίμ ως ημών οδηγός, σκοτασμού παθημάτων ημάς λύτρωσαι.

Ωδή δ’ . Εισακήκοα Κύριε.

Τη πλημμύρα του λόγου σου, τας ψυχάς κατάρδευσον Εφραίμ Όσιε, των εν πίστει ευφημούντων σε, και την σην αιτούντων χάριν άνωθεν.

Εκ δεινών περιστάσεων, και πολυειδών κινδύνων και θλίψεων, ανωτέρους διαφύλαττε, τους σοι προσιόντας Εφραίμ Όσιε.

Ρήμασί σου πειθόμενοι, την της μετανοίας χάριν καρπούμεθα, και παθών ιόν εκκρούομεν, οι σε ανυμνούντες Εφραίμ Όσιε.

Θεοτοκίον.

Η Θεόν σωματώσασα, και μετά τον τόκον παρθένος μείνασα, Θεοτόκε αειπάρθενε, ρύσαί με μανίας του αλάστορος.

Ωδή ε’ . Φώτισον ημάς.

Μέγιστος φωστήρ, εκ Συρίας ανατέτελκας, καταυγάζων ταις των λόγων αστραπαίς, οικουμένης τα πληρώματα Πατήρ ημών.

Ίασαι ημών, ιατρός ως εμπειρότατος, τοις φαρμάκοις διδαχών σου των σοφών, ασθενούσας τας καρδίας Εφραίμ Όσιε.

Νέκρωσον σοφέ, ζωηφόροις ικεσίαις σου, της σαρκός μου και νοός τας εκτροπάς, και μετάνοιαν Εφραίμ γνησίαν δίδου μοι.

Θεοτοκίον.

Σύντριψον αγνή, του εχθρού τα μηχανήματα, του ορμώντος κατ’ εμού μανιωδώς, και προς τρίβον σωτηρίας με οδήγησον.

Ωδή στ’ . Την δέησιν.

Νοός μου, το οπτικόν εκκαθάρας, τη θερμή σου προς Χριστόν ικεσία, της χαλεπής, ραθυμίας με ρύσαι, και μετανοίας τοις τρόποις βελτίωσον, την ραθυμούσάν μου ψυχήν, ω Εφραίμ υποφήτα της χάριτος.

Χειμών με, της αμαρτίας χειμάζει, και ωθεί προς απογνώσεως χάος, αλλά τη ση, προστασία προστρέχω, ως εις λιμένα Εφραίμ γαληνότατον, και εκβοώ σοι εκ ψυχής· της πικράς απωλείας με λύτρωσαι.

Θεοτοκίον.

Αγγέλων, αγιωτέρα εδείχθης, ασυγκρίτως Θεοτόκε Παρθένε, τον Ποιητήν γαρ εκύησας τούτων, εκ της αρχαίας αράς εκλυτρούμενον, τους του φρικτού σου τοκετού, προσκυνούντας το μέγα μυστήριον.

Διάσωσον, ταις προς Θεόν σου πρεσβείαις, Εφραίμ παμμάκαρ, από πάσης επιφοράς και κακώσεως, τους αρωγόν και προστάτην σε κεκτημένους.

Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Κοντάκιον. Ήχος β’ . Τοις των αιμάτων σου.

Ως θεωρός του Σωτήρος του βήματος, ακατακρίτους ημάς Πάτερ πρέσβευε, Αυτώ παραστήναι δεόμεθα, εν τη ημέρα της κρίσεως Όσιε· τη ση γαρ πρεσβεία προστρέχομεν.

Προκείμενον: Τίμιος εναντίον Κυρίου, ο θάνατος του Οσίου Αυτού.

Στ.: Μακάριος ανήρ ο φοβούμενος τον Κύριον, εν ταις εντολαίς Αυτού θελήσει σφόδρα.

Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Ματθαίον.

Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς· Πάντα μοι παρεδόθη υπό του Πατρός μου, και ουδείς επιγινώσκει τον Υιόν, ειμή ο Πατήρ, ουδέ τον Πατέρα τις επιγινώσκει, ειμή ο Υιός, και ω εάν βούληται ο Υιός αποκαλύψαι. Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω ημάς. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού, ότι πράος ειμί, και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών. Ο γαρ ζυγός μου χρηστός, και το φορτίον μου ελαφρόν εστί

Δόξα: Ταις του Σου Οσίου...

Και νυν: Ταις της Θεοτόκου...

Προσόμοιον. Ήχος πλ. β’ . Όλην αποθέμενοι. Στ.: Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός...

Όργανον θεόπνευστον, του Παρακλήτου εδείχθης, βίου καθαρότητι, και χαρίτων έμπλεως Εφραίμ Όσιε, και ζωής κρείττονος, κατηξιωμένος, καθικέτευε εκάστοτε, Χριστόν τον Κύριον, ιλασμόν πταισμάτων δεόμεθα, και των παθών εκλύτρωσιν, δίδοσθαι και φως ημίν άνωθεν, συ γαρ ημών πέλεις, προστάτης αρωγός και βοηθός, και τοις σοις λόγοις θεόσοφε, χάριτος πληρούμεθα.

Ωδή ζ’ . Οι εκ της Ιουδαίας.

Ρύου πάσης ανάγκης και παθών ακαθάρτων και πάσης θλίψεως, Εφραίμ πνευματοφόρε, και χαλεπών σκανδάλων, τους εν πίστει κραυγάζοντας· ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.

Ιαμάτων σταγόνας επομβρία τη θεία αεί ο λόγος σου, προρρέει και ιάται, ψυχάς τας ασθενούσας, και ευφραίνει τους ψάλλοντας· ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.

Νεκρωθήναι τω κόσμω ημάς δίδου υψόθεν δύναμιν Άγιε, ζωήν δε την αγίαν, ζήσαι εν ευλαβεία, και βοάν μετά πίστεως· ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.

Θεοτοκίον.

Γεωργήσας Παρθένε την πικράν αμαρτίαν νοΐ αγνώμονι, προστρέχω τη Ση σκέπη, και πίστει εκβοώ Σοι· συνηθείας με λύτρωσαι, της μολυνούσης αεί, ψυχήν μου την αθλίαν.

Ωδή η’ . Τον Βασιλέα.

Έχομεν Πάτερ, σε αντιλήπτορα θείον, και πληρούμενοι Εφραίμ πνευματοφόρε, θείας ευφροσύνης, υμνούμέν σε την χάριν.

Ρώμην παράσχου, κατά ψυχήν τε και σώμα, και βουλεύματα εκλύειν του βελίαρ, α καθ’ ημών τεκταίνει, Εφραίμ ορμή ασχέτω.

Αγγέλων δήμοις, συναγαλλόμενος Πάτερ, αεί πρέσβευε Χριστώ Εφραίμ διδόναι, άφεσιν πταισμάτων, τοις σε υμνολογούσι.

Θεοτοκίον.

Σκέπε Παρθένε, επηρειών του δολίου, τη μεγίστη Σου και θεία αντιλήψει, τους υπευψούντας, τον άφραστον Σου τόκον.

Ωδή θ’ . Κυρίως Θεοτόκον.

Ιλύος αμαρτίας, ρείθροις των σων λόγων, αποκαθαίρεις Εφραίμ παμμακάριστε, τους τη σεπτή διδαχή σου, πιστώς εγκύπτοντας.

Μη παύση θεοφόρε, εφορών υψόθεν, και συνετίζων Εφραίμ θεία χάριτι, τους μελετώντας εν πίστει, τας θείας δέλτους σου.

Ο μέγας εν Οσίοις, Εφραίμ θεοφόρε, ως αντιλήπτωρ ημών και διδάσκαλος, φόβω τω θείω, τας ψυχάς ημών συνέτισον.

Θεοτοκίον.

Υδάτων απωλείας, ρύσαί με Παρθένε, και θείου φόβου το ύδωρ ανάβλυσον, εν τη αυχμώση ψυχή μου, αγνή και σώσόν με.

Μεγαλυνάρια.

Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν.

Τον εκ της Συρίας ως παμφαή, λάμψαντα αστέρα, και λαμπρύναντα πάσαν γην, αρετών τω φέγγει, και λόγων ταις ακτίσιν, Εφραίμ τον θεοφόρον, ύμνοις τιμήσωμεν.

Χαίροις της σοφίας ο θησαυρός, και της Εκκλησίας, ο διδάσκαλος ο σεπτός· χαίροις μοναζόντων, αλείπτης προς τα κρείττω, Εφραίμ πνευματοφόρε, Αγγέλων σύσκηνε.

Έλαμψας ως άσαρκος επί γης, ασκήσεως πόνοις, ως μισήσας τα γεηρά, και της απαθείας, υπέρλαμπρον δοχείον, ως αληθώς εδείχθης, Εφραίμ μακάριε.

Ρήμά σοι εδόθη απ’ ουρανού, σοφίας της θείας, καθαρθέντι δι’ αρετής· όθεν σου το στόμα, ανέβλυσε τω κόσμω, διδασκαλίας ρείθρα, Εφραίμ θεόσοφε.

Άμπελος καθάπερ πνευματική, βότρυας προβάλλεις, εν τω κόσμω τους νοητούς, ζωής μακαρίας, και διδαχών αγίων, και των πιστών ευφραίνεις, Εφραίμ το πλήρωμα.

Πρέσβευε απάυστως Πάτερ Εφραίμ, υπέρ των τιμώντων, τους αγώνάς σου τους σεπτούς, και τοις μελετώσι, τας σας διδασκαλίας, δίδου σοφίαν θείαν, και νουν θεόφρονα.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.

Το Τρισάγιον και τα Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β’ .

Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.

Δόξα Πατρί…

Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοι γαρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. Αλλ’ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. Συ γαρ ει Θεός ημών και ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου και το όνομά Σου επικεκλήμεθα.

Και νυν…

Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σε μη αστοχήσομεν, ρυσθείημεν δια Σου των περιστάσεων, Συ γαρ η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.

Είτα ο Ιερεύς, την Εκτενή Δέησιν, ημών ψαλλόντων το λιτανευτικόν· Κύριε ελέησον. Υπό του Ιερέως Απόλυσις. 

Και των Χριστιανών ασπαζομένων την Εικόνα και χριομένων δι’ αγίου ελαίου, ψάλλονται τα παρόντα 

Τροπάρια: Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.

Έχων, παρρησίαν προς Χριστόν, οίάπερ θεράπων Κυρίου, Εφραίμ θεόσοφε, πάσης ημάς λύτρωσαι, οργής και θλίψεως, τη θερμή προστασία σου, και αμαρτημάτων, αίτει την συγχώρησιν, και θείαν έλλαμψιν, πάσι, τοις πιστώς σε τιμώσιν, όπως της ζωής της αλήκτου, τύχωμεν δοξάζοντες τον Κύριον.

Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων Σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην Σου.

Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, 

Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, 

ελέησον και σώσον ημάς, 

Αμήν.

Η/Υ ΠΗΓΗ:

Voutsinasilias.blogspot.gr

http://voutsinasilias.blogspot.gr/2016/12/28.html