Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Ήχος δ . Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Των Αγίων Αποστόλων δωδεκάριθμε δήμε, οι του Σωτήρος Μαθηταί και αυτοπται, υπέρ ημών πρεσβεύσατε προς Κύριον, ρύεσθαι εκάστοτε, πειρασμών και κινδύνων, και διδόναι άφεσιν, δυσωπούμεν πταισμάτων, τοις προσιούσι πίστει ακλινεί, τη προστασία υμών αξιάγαστοι.
Και νύν.
Ου σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, * τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, * ειμή γαρ συ προϊστασο πρεσβεύουσα, * τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; * Τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; * Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σου, * σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Αναγνώστης: Ν' (50) Ψαλμός
Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημα μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς με αγαλλίασιν και ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου, και πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμα το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσιν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιων, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους
Ωδή α . Ήχος πλ. δ . Υγράν διοδεύσας.
Ηλίου ακτίνες του νοητού, Χριστού του Σωτήρος, και Απόστολοι θαυμαστοί, παθών μου σκεδάσατε το σκότος, ταις φωταυγέσιν υμών παρακλήσεσιν.
Ακρότης τυγχάνοντες Μαθητών, ω Πέτρε και Παύλε, ακαθάρτων ημάς παθών, ρύσασθε υμών ται ικεσίαις, και πολυτρόπων κινδύνων και θλίψεων.
Πηγάζοντες ύδωρ το καθαρόν, ζωής αιωνίου, δωδεκάριθμοι Μαθηταί, ποτίσατε νάμα σωτηρίας, τους τηκομένους αιχμώ παραβάσεων.
Θεοτοκίον
Ο πάντων Δεσπότης και Ποιητής, εκ σου εσαρκώθη, και διέσωσε τον Αδάμ, ω πρέσβευε Κόρη Θεομήτορ, σώσαι καμέ αμαρτίαις ολλύμενον.
Ωδή γ’. Ουρανίας αψίδος.
Σωτηρίας προς τρίβον, και προς ζωήν κρείττονα, συν τω ιερώ Ιακώβω, Ανδρέα πάνσοφε, καθοδηγήσατε, τους αδιστάκτω καρδία, την υμών βοήθειαν, αιτούντας πάντοτε.
Των εχθρών τας εφόδους, τας καθ ἠμῶν λύσατε, και πειρατηρίων ποικίλων, ημάς λυτρώσασθε, ω Ιωάννη σοφέ, συν τω Φιλίππω τω θείω, ως μεσίται μέγιστοι, ημών προς Κύριον.
Ολική διανοία, πίστει υμίν σπεύδομεν, δώδεκα Χριστού μυστολέκται, και ανακράζομεν εκ πάσης θλίψεως, και ασθενείας και βλάβης, ασινείς λυτρώσασθε, ημάς δεόμεθα.
Θεοτοκίον
Λυτρωτήν και Σωτήρα, πάντων βροτών τέξασα, εκ των σων αχράντων αιμάτων, Χριστόν Πανύμνητε, της των δαιμόνων με, επιδρομής και μανίας, λύτρωσαι με δέομαι, τη ση χρηστότητι.
Διασωσον ο δωδεκάριθμος αριθμός δήμος των Αποστόλων, από πάσης επιφοράς και κακώσεως, τους προσιόντας τη θεία υμών πρεσβεία.
Επιβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα. Ήχος β . Πρέσβεια θερμή.
Προστάται ημών, και θείοι αντιλήπτορες, Χριστού Μαθηταί, υπάρχοντες μη παύσησθε, απαύστως εκλυτρούμενοι, των εν βίω δεινών περιστάσεων, τους τη αγία υμών αρωγή, εν πίστει και πόθω καταφεύγοντας.
Ωδή δ’. Εισακήκοα Κύριε.
Ως αστέρες αείφωτοι, συν Βαρθολομαίω Θωμά μακάριε, τω φωτί των πρεσβειών υμών, λύσατε τον ζόφον της καρδίας μου.
Νόμω θείω λαμπρύνατε, οια νομοθέται της θείας χάριτος, συν Ματθαίω Μάρκε ένδοξε, τους τη φωταυγεία υμών σπεύδοντας.
Χάριν θείαν και έλεος, δώδεκα Απόστολοι ιερώτατοι, και πταισμάτων απολύτρωσιν, παρά του Χριστού ημίν αιτήσασθε.
Θεοτοκίον
Αειπάρθενε Δέσποινα, πάσης μεθοδείας του πολεμήτορος, την καρδίαν μου απάλλαξον, και φωτί με θείω καταλάμπρυνον.
Ωδή ε’. Φώτισον ημάς.
Ρύσασθε ημάς, ο Ιούδας ο θεάδελφος, και Λουκάς ο μυστογράφος ο σοφός, επηρείας του δολίου πολεμήτορος.
Ίασαι Σωτήρ, της ψυχής μου τα συντρίμματα, ταις πρεσβείαις των κλεινών σου Μαθητών, Σίμωνος τε και Ματθία του θεοφρονος.
Σύστημα σεπτόν, δωδεκάριθμοι Απόστολοι, τας μυρίας του εχθρού επιδρομάς, καθ ἠμῶν κατασυντρίψατε δεόμεθα.
Θεοτοκίον
Μήτερ του Θεού, Θεοτόκε Αειπάρθενε, εκ ματαίων εννοιών και λογισμών, την καρδίαν και τον νουν μου αποκάθαρον.
Ωδή στ’. Την δέησιν.
Εκ πάσης, επιβουλής και απάτης, και δεινών πειρατηρίων του βίου, Πέτρε και Παύλε αυτοπται Κυρίου, αεί λυτρούσθε τους πίστει προσπίπτοντας, τη θαυμαστή επισκοπή, της υμών μεσιτείας προς Κύριον.
Σαρκός μου, τας χαλεπάς αρρωστίας, και ψυχής τας αφορήτους οδύνας, τη δεδομένη υμίν εξουσία, ω Ιωάννη και θείε Ιάκωβε, γόνοι βροντής πανευκλεείς, θεραπεύσατε θάττον μακάριοι.
Κακίαν, την καθ ἠμῶν του Βελίαρ, δωδεκάριθμε χορεία αγία, των του Χριστού ιερών Αποστόλων, κατασυντρίψατε τάχος δεόμεθα, και κυβερνήσατε ημάς, προς λιμένα θείου θελήματος.
Θεοτοκίον
Ετέχθη, εκ των αγνών σου αιμάτων, ο τα όντα εκ μη όντων ποιήσας, εν ημετέρα μορφή Θεοτόκε, δι εὐσπλαχνίας απέραντον πέλαγος, και έσωσεν εκ της αράς, τους υμνούντας τον άφραστον τόκον σου.
Διασωσον ο δωδεκάριθμος δήμος των Αποστόλων, από πάσης επιφοράς και κακώσεως, τους προσιόντας τη θεία υμών πρεσβεία.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β’. Ταις των αιμάτων σου.
Ω δωδεκάς Αποστόλων η παντιμος, τη Παναγία Τριάδι πρεσβεύσατε, του ρύεσθαι πόνων και θλίψεων, τους τη πρεσβεία υμών καταφεύγοντας, ω Μύσται της θείας χρηστότητος.
Προκείμενον.
Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών.
Στιχ.: Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα.
Ευαγγέλιον κατά Ματθαίον (θ , 36. ι , 1-8).
Τω καιρώ εκείνω, ιδών ο Ιησούς τους όχλους, εσπλαχνίσθη περί αυτών, ότι ήσαν εκλελυμένοι, και ερριμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα. Και προσκαλεσάμενος τους δώδεκα Μαθητάς αυτού, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε εκβάλλειν αυτά, και θεραπεύειν πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Των δε δώδεκα Αποστόλων τα ονόματα εισι ταύτα πρώτος Σίμων ο λεγόμενος Πέτρος, και Ανδρέας ο αδελφός αυτού Ιάκωβος ο του Ζεβεδαίου, και Ιωάννης ο αδελφός αυτού Φιλοππος και Βαρθολομαίος Θωμάς και Ματθαίος ο τελώνης Ιάκωβος ο του Αλφαίου, και Λεββαίος ο επικληθείς Θαδδαίος Σίμων ο Κανανίτης, και Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο και παραδούς αυτόν. Τούτους τους δώδεκα απέστειλεν ο Ιησούς, παραγγείλας αυτοίς, λέγων εις οδόν εθνών μη απέλθητε, και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε πορεύεσθε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ. Πορευόμενοι δε κηρύσσετε λέγοντες ότι ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ταις των Αποστόλων, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Προσόμοιον. Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.
Στίχος: Ελεήμον, ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Δήμε δωδεκάριθμε, των ιερών Αποστόλων, της σοφίας όργανα, του Αγίου Πνεύματος θείοι ρήτορες, οι την γην άπασαν, πίστεως τω φέγγει, ιερώς καταφωτίσαντες, πολλήν ως έχοντες, προς τον Βασιλέα και Κύριον, την παρρησίαν ένδοξοι, ίλεων αυτόν απεργάσασθε, πάσι τοις εν πίστει, προστρέσουσιν υμών τη αρωγή, και εξαιτούσιν εκάστοτε, υμών την αντίληψιν..
Ωδή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.
Παθημάτων την φλόγα, επομβρίαις αγίαις Ανδρέα ένδοξε, και Φίλιππε τρισμάκαρ, σβέσατε δυσωπούμεν, των βοώντων εκάστοτε ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.
Εκ παθών και κινδύνων, ανωτέρους τηρείτε ημάς δεόμεθα, σοφέ Βαρθολομαίε, Θωμά τε θεηγόρε, ίνα πόθω κραυγάζωμεν ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.
Γεωργοί θεηγόροι, αμπελώνος του θείου σοφοί Απόστολοι, νεώσατε αρότρω, τω θείω τας καρδίας, των βοώντων εκάστοτε ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.
Θεοτοκίον
Εν οδύνη καρδίας, σοι προσπίπτω Παρθένε, και ανακράζω σοι παθών της τυραννίδος, απάλλαξον τον νουν μου, και βοώντα με οίκτειρον ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.
Ωδή η’. Τον Βασιλέα.
Ρείθροις αΰλοις, την ξηρανθείσαν ψυχήν μου, καταρδεύσατε Ματθαίε θεηγόρε, και Μάρκε θεοφρον, ως Μαθηταί Κυρίου.
Ακτίσι θείαις, υμών της θείας πρεσβείας, καταυγάσατε ημών τας διανοίας, Σίμων θεηγόρε, Λουκά τε και Ματθία.
Σύστημα θείον, των ιερών Αποστόλων, δωδεκάκρουνε πηγή της Εκκλησίας, βλύσατε μοι ύδωρ, ζωής της αθανάτου.
Θεοτοκίον
Ίασαι Κόρη, την ασθενούσαν ψυχήν μου, αμαρτήμασι και λογισμοίς ατόποις, ίνα σε δοξάζω, την Κεχαριτωμένην..
Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Μη παύσησθε πρεσβεύειν, υπέρ ημών Κυρίω, Πέτρε και Παύλε, Ανδρέα Ιάκωβε, ως αν ζωής της αλήκτου αξιωθείημεν.
Οι μύσται του Σωτήρος, μάκαρ Ιωάννη, Βαρθολομαίε Ιούδα και Φίλιππε, Θωμά Λουκά και Ματθαίε ημάς φρουρήσατε.
Υψίστου παραστάται, Μάρκε και Ματθία, και θείε Σίμων απαύστως πρεσβεύετε, αμαρτημάτων διδόναι ημίν συγχώρησιν.
Θεοτοκίον
Υπέρ των προσκυνούντων, τον φρικτόν σου τόκον, δι οὐ φθοράς και θανάτου ερρύσθημεν, υπεραγία Παρθένε απαύστως πρέσβευε.
Άξιον εστίν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών.
Την τιμιωτέραν των Χερουβίμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Και τα παρόντα Μεγαλυνάρια
Χαίροις Αποστόλων η δωδεκάς, της οικονομίας του Σωτήρος μυσταγωγοί χαίρετε φωστήρες, απάσης οικουμένης, σοφίας υπερκόσμου, ενδιαιτήματα.
Πέτρον Παύλον Μάρκον και τον Λουκάν, Ματθαίον Ανδρέαν, Ιωάννην τε και Θωμάν, και Βαρθολομαίον, και Φίλιππον Ιούδαν, και Σίμωνα Ματθίαν, ύμνοις τιμήσωμεν.
Μύσται του Σωτήρος και Μαθηταί, του σαρκί φανέντος, καθωράθητε αληθώς, και των ουρανίων, επόπται μυστηρίων, Απόστολοι Κυρίου, θεοειδέστατοι.
Ρύσασθε κινδύνων και πειρασμών, και πάσης ανάγκης δωδεκάριθμοι Μαθηταί, του Παμβασιλέως, υμών ταις ικεσίαις, τους τη σεπτή πρεσβεία, υμών προστρέχοντας.
Χαίρετε της χάριτος θησαυροί, και των εν τω σκότει, λαμπαδούχοι και οδηγοί χαίρετε προστάται, Χριστού της Εκκλησίας, και βοηθοί απάντων, θείοι Απόστολοι.
Έχοντες μεγίστην προς τον Χριστόν, παρρησίαν όντως, δωδεκάριθμοι Μαθηταί, αεί δυσωπείτε, παθών διδόναι λύσιν, και άφεσιν πταισμάτων, ημίν δεόμεθα.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Μύσται και Απόστολοι Χριστού, οι της Εκκλησίας φωστήρες, αειλαμπέστατοι, δήμε δωδεκάριθμε, και θεοσύλλεκτε, τας δεήσεις προσδέξασθε, ημών δυσωπούμεν, και μη διαλίπητε, Χριστώ πρεσβεύοντες, όπως πειρασμών και κινδύνων, και πειρατηρίων παντοίων, πάντοτε ρυώμεθα δεόμεθα.
Ήχος πλ. δ .
Δέσποινα προσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Ήχος β .
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.
Σχόλια